Ik ervaar regelmatig een ondefineerbaar achtergrondgevoel van onvrede en leegte. Dit is niet de volle leegte van de ‘ik ben’, maar en deficiente leegte. Het is een langdurig onvervuld verlangen. Dit ondefinieerbare verlangen vertaalt zich in allerlei concrete verlangens. Van iets eten, kopen tot een intieme relatie. Wanneer ik een dergelijk concreet verlangen volg verdwijnt het ondefineerbare verlangen tijdelijk. Het sneeuwt onder in een patroon van lichamelijke sensaties van opladen en ontladen. Het is een cyclus van deficiente leegte en vervulling. Vroeg of laat is dit gevoel van deficiente leegte weer terug. Het kan ook de vorm krijgen van depressie, verslaving en andere verstoringen van het psychische evenwicht.
Een andere manier om met dit deficiente gevoel van leegte om te gaan is ‘er bij te blijven’. Het voelt eerst als een ondragelijke zeurende pijn. Alle concrete verlangens komen op. Na een tijdje ontspant het lichaam en verandert de zeurende pijn in een neutrale levendige aanwezigheid. Dit is de bewustzijnslaag van essentie. Hier kom je vreugde, kracht, helderheid en de volle leegte van de ‘ik ben’ tegen.
Het steeds weer verblijven in de deficiente leegte en daarna in de volle leegte is een actieve bezigheid. Deze oefening in zelfherinnering is totaal actief, er is geen sprake van niets doen.