Vandaag heb ik de documentaire van “Listen to me Marlon” gekeken. Het maakte een diepe indruk door de rauwheid en eerlijkheid. De documentaire is samengesteld met opnames die de acteur zelf gedurende zijn leven heeft gemaakt en gaat onder andere over zijn twijfels over de mensheid, zichzelf en zijn zoektocht naar rust. Opgegroeid met een alcoholistische moeder die hem verliet en een vader die hem mishandelde is hij altijd op zoek geweest naar liefde of wat hij dacht dat het was. Hij kwam per ongeluk in het acteerwerk terecht. Hij heeft het acteerwerk in Hollywood een verdiepende dimensie gegeven door het acteren echt te maken. Acteren is ergens liegen, zo ziet hij dat. Zo komt hij ook tot de conclusie dat ieder mens acteert in zijn of haar leven om de liefde te krijgen die hij of zij zo radeloos wenst. Toevallig was hij er heel goed in en kon hij er zijn geld mee verdienen door het op een filmset toe te passen. Zoals bij meerdere tragische succesverhalen kon hij de gevoelens van minderwaardigheid niet verenigen met het overmatige maatschappelijk succes en de bijbehorende idealisatie. Daarnaast kwam hij publiekelijk op voor de zwarte bevolking en Indianen, wat in die tijd zeer risicovol was als blanke. Zijn kinderen waren heet meest dierbaar en hij kan niet voorkomen dat zijn dochter zelfmoord pleegt en zijn zoon een moord begaat. De triestheid en de schoonheid van een mensenleven in een film.
Ik vroeg me af waarom juist deze documentaire zo in mijn huid kruipt. Het antwoord is natuurlijk eenvoudig; het gaat over mij en jou. De innerlijke trauma’s die onze relaties beïnvloeden, de traagheid waarmee alles veranderd, de wereld van onwetendheid en vrije meningsuiting, de herhaling van generatie op generatie,….
De ultieme vragen voor mij zijn steeds weer; hoe werkt de menselijke geest? hoe kan ik daar in liefde bij zijn? wat zijn de ingrediënten voor geestelijke bevrijding?
Het leven is steeds weer omgaan met trauma’s, patronen en situaties. Laag voor laag wordt alles eindeloos herhaalt en soms opgelost. Het steeds weer openstellen naar dat wat er is. Dat is de enige echte waarheid. In dat Zijn gebeuren ook de ervaringen van ruimte, vreugde, liefde, helderheid en sereniteit.
Het leven is alles.
Zelfrealisatie is een voortdurende reis in de wereld met de doordringende kennendheid als de basis. Het IK (bewustzijn) als kern en het persoonlijk leven (ik) als ervaring.
Het leven is echt!
Er is bestaat geen plotselinge verlichting, er is alleen het elke seconde weer realiseren wat ik ben in het leven wat ik leef. Ik is het Absolute. Telkens weer in contact zijn met wat er is. Niet dissociëren, ontwijken, vluchten, vechten of in elkaar storten, Er helemaal zijn voor ‘mezelf en de ander’. Dat is het mooiste wat het leven brengt. Intimiteit. Dit gaat voorbij vertrouwen, loslaten en eenheid. Het is simpeler en moeilijker dan dat.
Er zijn is het allerhoogste en het allergewoonste.