fbpx
06 48477946 en 06 57934749 info@spiritueelleraar.nl

Een gesloten denkkader is het hele probleem

In de focuscursus die nu loopt komen de deelnemers vanaf de eerste les in de realisatie dat ze bewustzijn zijn. Dat is opvallend, het lijkt steeds sneller te gaan. Een sessie kan met een probleem beginnen, maar na twintig minuten is elk probleem opgelost. Het is steeds weer hetzelfde proces; van een gesloten denkkader naar een lijflijke gevoel en dan via enkele stappen naar de ervaring van ruimte, liefde of aanwezigheid en vervolgens naar de realisatie van jezelf als bewustzijn.

In deze realisatie is er geen probleem en geen persoonlijke identiteit. Vanuit dit verruimde perspectief is er een volledig vertrouwen dat alles klopt zoals het is. Een symptoom is dat er geen hechten aan een doel of voorkeur meer is, waardoor er niets verkeerd kan gaan. Alles is voortdurend open. Het persoonlijke leven is een ervaren. In dat ervaren is er beweging, pijn en genot. Dat is alles. Wanneer je al die ervaringen innerlijk verwelkomt is er geen enkel probleem. Dat zou je ook het hart kunnen noemen.

Dit proces van steeds weer jezelf ervaren als bewustzijn kan een zingevende activiteit zijn net zoals je zingeving kan vinden in werk of relaties. Wat mij betreft maakt het niet zoveel uit. Het verschil wat ik er in vind is dat het geluk van zelfrealisatie onafhankelijk van iets of iemand is. Er is alleen de kennis nodig van hoe je jezelf steeds weer in die realisatie brengt van jezelf als ruimte, totdat die identiteitservaring voortdurend op de achtergrond en voorgrond aanwezig is.

Er is in onze maatschappij nog steeds het grote probleem van depressie, burnout, verveling en deficiënte leegte. Het is niet nodig en ik vind het pijnlijk om te zien dat mensen niet geïnteresseerd zijn in een eenvoudig oplossing.

Focussen is toevallig een efficiënte manier om het praktisch te maken

Tijdens een focuscursus komt altijd de vraag op; maar is het geen vlucht om steeds maar weer in die rust en liefde te komen, terwijl we met een wezenlijk probleem beginnen? Het is geen vlucht. Het is een deel van de oplossing. Alleen voor het denken die voor een groot deel leeft van problemen en drama is dat niet voor te stellen. Vanuit ruimte en extase kun je overigens veel beter een praktisch probleem oplossen dan vanuit een gestreste perceptie. In stress is er een lichamelijke verkramping en een tunnel denken. Er is geen creativiteit. Piekeren is een verslaving in een maatschappij waar succesdenken en hoofdrekenen meer worden gewaardeerd dan leven vanuit het hart. Leven vanuit het hart is zweverig en vaag. En dat klopt het voelt als zweven in de ruimte en het is vaag, want het is moeilijk te verwoorden.

Tijdens de focuscursus leer je verwoorden wat je ervaart

Door gespiegeld te krijgen dat je jezelf als ruimte of bewustzijn kan ervaren wordt het iets gewoons. Tijdens de focuscursus vragen we elkaar woorden te geven aan die ervaring en spelen we ermee. Hoe stabiel is het eigenlijk? En hoe zie je jouw leven vanuit deze ervaring?

Mijn boodschap aan de spirituelen onder ons is dat je ook niet moeilijk hoeft te doen over jezelf als bewustzijn ervaren of jezelf als verlicht te zien. Als alle leraren steeds maar weer zeggen dat het simpel is, dichtbij en dat je het al bent, waarom zou je het dan niet aannemen en het onmiddellijk ervaren? Jarenlange satsangs volgen is echt niet meer nodig. Die kennis is inmiddels wel opgenomen in het collectieve bewustzijn. Ik merk dat in de cursussen. Er is alleen een directe verwijzing nodig.

Technisch gezien is de verschuiving van het gesloten denkkader naar het voelen van het lichaam de grootste verandering. De eerste twee stappen in het focusproces. Het lichaam weet precies hoe verlichting werkt. Het lijflijke gevoel is dichterbij je bevrijde zelf dan het denken. Tijdens het focussen kun je ervaren dat gedachtes, beelden en bewegingen voortkomen uit het zijn met het lichaam. Alles gebeurt in eenvoudig aanwezig zijn.

Wanneer je in het lichaam bent met je aandacht stap je uit het gesloten denkkader en ontstaat er direct vrijheid. Het enige wat je dient te weten is hoe je bij onprettige lichamelijk sensaties blijft. De transformatie naar ruimte gebeurt dan vanzelf. Het werkzame ingrediënt is innerlijk hallo zeggen tegen alles wat je ervaart. Wanneer je dat niet doet start het denkproces steeds op om dat onprettige gevoel weg te denken. En dat lukt niet, omdat het een gesloten kader is. Door enkele minuten innerlijk de onprettige gevoelens te dragen gebeurt er iets in het lichaam. Het ontspant en de perceptie verruimt. Het onprettige gevoel veranderd in aanwezigheid, liefde, ruimte, volle leegte, etc.  Dat is nu eenmaal de werkelijkheid. De vraag is; gun je jezelf die paar minuten van lijden?

Maak het simpel

De leraren die ik ken geven allemaal dezelfde richting aan, via het lichaam en essentie naar zelfrealisatie. Met het focussen zoals ik het heb uitgewerkt is het eenvoudig aan te leren. De vraag is alleen of je bereid bent het aan te nemen en vervolgens te doen?

Share This
Stel hier je vraag