Anneke Lucas is slachtoffer van ritueel satanisch misbruik en heeft zichzelf geheeld gedurende dertig jaar van haar leven. Ze doet verslag van gebeurtenissen uit haar jeugd die moeilijk te bevatten zijn. Ik heb hier twee videos die voornamelijk haar helingsproces beschrijven en hoe zij kijkt naar de machtstructuren die bij misbruik spelen en wellicht een afspiegeling zijn van de machtstructuren van leiderschap in de wereld. Daaronder verklaringen van Ronald Bernard die ook inzicht geeft in de dynamiek van macht, misbruik en heling.
Beiden komen uit bij het belang van het publiekelijk verwoorden van de persoonlijke ervaring en mensen verbinden vanuit de ervaring van ontwaken
Deze twee getuigenissen worden op internet gezien als waar en onwaar. Ik weet niet hoe het precies zit, maar ik herken wel de schaduwkant van het mens zijn. Die valt niet te ontkennen. Stel dat het waar is dan hebben de daders en slachtoffers een netwerk nodig om naar toe te gaan om te helen. Mocht het allemaal niet waar zijn, des te beter. Ruzie maken over of het waar of onwaar is heeft sowieso geen zin, lijkt mij. Waar het mij om gaat is of ik er iets in herken en of ik er iets mee kan. En op beide vragen kan ik ja antwoorden.
Mijn ervaring met het transformeren van lijden/verslaving naar ontwaken is, net als bij hen, dat het via het voelen van het lichaam gaat. Ik heb dit principe leerbaar gemaakt met de tien stappen van inquiry. Dit is, vanuit mijn beleving, de kern van elke vorm van heling, ontwaking en geestelijke transformatie.
Inquiry/focusing is als een flesje met een bruine substantie waarmee je elk lijden kunt transformeren in licht. Niet te verkopen
Van verslaving naar heling.
Op mijn werk hebben we samen met bewoners een manier ontwikkeld om met harddrugs verslaving te stoppen.
Het bestaat in eerste instantie uit het aangeven dat we een middelenvrije voorziening willen zijn en vervolgens voortdurend spiegelen van wat we zien aan verslaafd gedrag. Vooral dit spiegen bleek een geniale interventie te zijn. Het steeds weer laten merken dat we hun gedrag doorzien rondom het verslaving. De relatie met ons als hulpverlener, het niet willen verliezen van hun luxe kamer en de innerlijke schaamte worden een eerste stap om over stoppen na te denken.
Bewoners gaven in brainstormsessies aan dat wanneer ze het gebruik toegaven de begeleiding vaak anders naar hun ging kijken. Door het direct te spiegelen en te bespreken kregen ze het gevoel als volwassenen te worden gezien. Er komt bij het gebruik veel minderwaardigheid kijken en een neutrale of heldere benadering helpt om er naar te kijken.
Wanneer een bewoner ergens langs deze weg besluit te willen stoppen bieden we verschillende programma’s aan waarin ze inzicht in verslaving en liefde kunnen ervaren. Dit zijn reguliere programma’s in combinatie met alterternatieve programma’s die we zelf hebben ontwikkeld.
Wat ik zie is dat het leren omgaan met de pijn in het moment die voortkomt uit trauma de basis is van heling. De pijn die normaal gesproken direct verdoofd wordt is nu een manier om tot innerlijke kracht te komen. Elke keer dat de pijn wordt ervaren zonder verdoving voelt als een nieuw stukje kracht en dit wordt uiteindelijk de basis van de (nieuwe) persoonlijkheid.
De bewoners die stoppen willen ons graag blijven laten zien dat ze clean zijn en doen vrijwillig uc’s. De schaamte rondom het gebruik is niet meer nodig en maakt de weg vrij naar gevoelens van puurheid en echtheid.