Deze man maakt iets in mij wakker wat me doet denken aan Focusing en daarmee Eugene Gendlin. Het gaat over het begrip; implicit intricacy. De complexiteit van een moment, een relatie, een mens. Deze schijnbaar eenvoudige dingen die nooit helemaal doorgrond kunnen worden. Elke stap komt voort uit een vorig moment en de felt sense in het lichaam geeft aan wat dit zou kunnen zijn. Het is een nauwkeurige open manier van denken, leven, bewegen.
Ik leef in een onbegrijpelijke relatie met het onbegrijpelijke universum
Ik denk ook aan Jordan Peterson die zich jaren over zingeving, hierarchie in de samenleving, het milieu en andere problematiek heeft gebogen; er is niet zoiets als een klimaat. Het klimaat is alles en er is geen oplossing voor alles. Een centraal aangestuurde wereldregering of kan dit niet oplossen, want het probleem is veel te ingewikkeld.
Een betaalbare en meetbare oplossing voor het milieuprobleem is bijvoorbeeld de armoede zo snel als mogelijk op te lossen, zodat deze groep mensen niet meer bezig hoeft te zijn met overleven, hout opstoken en dat er intelligentie vrijkomt voor nieuwe oplossingen (Bjorn Lomborg).
Een vrije markt werking heeft tot nu toe de meeste mensen uit de armoede geholpen, maar dat is ook nog steeds niet genoeg. Bayo Akomolafe nodigt mij uit om in de complexiteit van de natuur te stappen. Wij, als mens, hebben niets uitgevonden. Alles ontstaat in en als natuur. Dat geeft misschien iets weer van de implicit intricacy van het probleem.
Goed zijn, zingeving en betekenis geving houden me weg van de werkelijke shock
Wanneer ik me bezig hou met armoede op kleine schaal (dak en thuisloze mensen waar ik mee weerk) of op grote schaal (armoede in de derde wereld) kom ik regelmatig in diepe machteloosheid, soms shock en gevoelens van decadentie over mijn luxe bestaan. Daarmee zijn en de volgende stap laten ontstaan is voor mij focusing, inquiry en embodied satsang. Al deze problematiek van de aarde speelt zich werkelijk af in de relatie met mij als persoon en het Absolute waar geen enkel probleem of beweging is.
Bayo Akomolofe komt met de term with-nessing. Het is een combinatie van observeren en ermee in verbinding zijn. Een geaarde spiritualiteit. Een werkelijke echtheid.
Demonstraties en positieve discrimatie zijn acties vanuit het systeem, hoe kom je voorbij dat systeem?
Zijn woorden als introductie.
I am quite confident that even as the oceans boil, and the hurricanes beat violently against our once safe shores, and the air sweats with the heat of impending doom, and our fists protest the denial of climate justice, that there is a path to take that has nothing to do with victory or defeat: a place we do not yet know the coordinates to; a question we do not yet know how to ask. The point of the departed arrow is not merely to pierce the bullseye and carry the trophy: the point of the arrow is to sing the wind and remake the world in the brevity of flight. There are things we must do, sayings we must say, thoughts we must think, that look nothing like the images of success that have so thoroughly possessed our visions of justice. May this new decade be remembered as the decade of the strange path, of the third way, of the broken binary, of the traversal disruption, the kairotic moment, the posthuman movement for emancipation, the gift of disorientation that opened up new places of power, and of slow limbs.
May this decade bring more than just solutions, more than just a future – may it bring words we don’t know yet, and temporalities we have not yet inhabited. May we be slower than speed could calculate, and swifter than the pull of the gravity of words can incarcerate. And may we be visited so thoroughly, and met in wild places so overwhelmingly, that we are left undone. Ready for composting. Ready for the impossible. Welcome to the decade of the fugitive.