Schitterend gesproken door deze man uit de video hieronder!
Hier herken ik de essentie en sfeer van Fundamenteel Welzijn in. De ontwaking en het ervaren van mijzelf als iets voorbij het lichaam, denken en voelen. Iets onmiddelijks en helder. Het is alsof IK een persoon ben, maar dat is ook omdat het perspectief verbonden is aan het lichaam. Er is een subtiel verschil, of eigenlijk geen verschil tussen IK = ik. Ik ervaar mijzelf als bewustzijn zonder verbinding met het lichaam en als verbonden met dit lichaam. De paradox is steeds weer dat deze onpersoonlijke ervaring als bewustzijn of voorbij bewustzijn door het lichaam, denken en voelen heen gebeurt. In de ervaring van de verbinding met dit lichaam ontstaat er een gevoel of verlangen naar zingeving. Die zingeving is het vertalen van deze tijdloze, serene en extatische dimensie naar de materie toe.
Tegelijk zoekt de materiele dimensie steeds weer zijn tegendeel in die tijd en ruimte loosheid. DAT alles in iets wat ik het Absolute noem, wat ik ook ben. Allemaal tegelijkertijd. Niets bijzonders en het allerhoogste. Er is zoveel over te zeggen en telkens weer net iets anders.
Ook de helende energie is elk moment aanwezig. Wanneer ik in een non duale essentie verblijf heelt alles zich vanzelf en dat is een directe ervaring. Dat is voor iedereen zo. De onderliggende energie in het universum is heling, en tegelijkertijd dus ook disharmonie en te kort. Vooral wanneer de perfectie van immateriele wereld niet zijn plek kan vinden in de materiele wereld. Dat voelt aan als lijden en dat is niet meer of minder dan een seintje van het lichaam dat er iets anders mogelijk is.
Uiteindelijk is er ook zoiets als geen teaching meer. Het is zo gewoon dat er niets over te zeggen is, en alles wat ik zeg slaat de plank mis. Vandaar dat een ieder dat zelf moet ont-dekken. De ervaring van mijn leven is misschien een millimeter anders dat van elk willekeurig persoon die zogenaamd de ontwaking (nog) niet ziet of ervaart. Het zit hem in de subtiliteit van dit moment. Een nauwkeurig onderscheidingsvermogen en het loslaten ervan.
Het vertellen dat er zoiets bestaat is genoeg, of zou genoeg moeten zijn. Jij zal het herkennen als het tijd is. De rest is overgave en grace.