De slapende mens

De betekenis achter de woorden.

Het absolute is de eerste kracht. In deze enkelvoudige kracht ontstaan de drie krachten; activiteit, passiviteit en neutraliteit. Deze drie krachten zijn de basis van alles wat wij kennen. Het is de reflectie van het absolute als materie en bewustzijn.

De mens is een resultaat van het absolute en de drie basis krachten. Wanneer de drie basiskrachten in evenwicht zijn ontstaat er helderheid en bevrijding uit de gevangenis.

De slapende mens is gevangen in de krachten van activiteit en passiviteit. Het neutrale bewustzijn is slecht ontwikkeld.

Een leven zonder het neutrale bewustzijn (ik ben) is mechanisch. Het mechanische onbewuste denken streeft genot na, vermijdt pijn en kan daardoor alleen waarnemen in ideaalbeelden. Het schept een sluier met een perceptie dat de wereld en jijzelf anders moet zijn. Dit is een betoverende perceptie die de mens in slaap houdt. De werkelijke ® evolutie is het besef en verblijven in ‘bewust zijn’ (ik ben). Hier komt alles tot een stop, terwijl aan de oppervlakte alles blijft bewegen.

Door het ontwikkelen van het ‘bewust zijn’ neemt het mechanische leven af en ontstaat er helderheid, kracht en wil. De potentie van de mens wordt groter. In deze essentie ontstaat de realisatie van het absolute. Er openbaart zich het zien van de illusie en de echtheid van het materiële ‘zijn’. De herinnering aan de oorsprong en de onmiddellijke aanvaarding van het leven zoals het is.

Alles gebeurt en is met elkaar verbonden. Er is alleen perfectie en er is niets dat anders zou moeten of kunnen zijn. Al het gedrag op aarde van mensen, dieren, planten en bouwstoffen zijn afhankelijk van planeten en sterren. Alleen het lichamelijke slaap denken heeft het idee dat jij en de wereld anders zou moeten zijn. Het enige wat nodig is is het opgeven van dit ideaaldenken.  Dit ‘opgeven van het ideaaldenken’ vereist een enorme inzet. Het gaat regelrecht in tegen de hechting en identificatie aan de mechanische overlevingsinstincten.

Wakker worden is in eerste instantie lijden. Zien hoe het werkelijk is. Het aanvaarden van pijn en genot. Het sterven van de mechanische mens. Het achterlaten van genot en pijn. Er zijn maar weinig mensen die deze aanvaarding en inspanning overkomt. Dit ‘aanvaarden en overkomen’ ziet er vanuit de slaaptoestand uit als een enorme inspanning. Een onstuitbare drive tot zelfrealisatie. Het bezoeken van satsang, het bestuderen van kennis en het doen van spirituele activiteiten. De meeste mensen doen niet of half aan zelfrealisatie. Dat is niet erg, dat is een feit. Tegelijk doen zelfrealisatie scholen en leraren een enorme inzet om mensen te begeleiden en te steunen. Een voortdurende beschikbaarheid. Wat een geschenk.

Is er een werkelijke ® evolutie van de menselijke geest aan de gang?

Hoe speelt het in jou?