fbpx
06 48477946 en 06 57934749 info@spiritueelleraar.nl

Het is me nu 4 keer gebeurd.  Wat ik wil beschrijven, is hoe een stem in mij iets zegt. En dat iets, is  nooit iets dat ik zelf had kunnen bedenken of per se wensen. En toch klopt het tot nu toe wel steeds.

De eerste keer dat ik haar/hem hoorde, is nu alweer 4 jaar geleden. Ik schrijf haar/hem omdat de stem niet echt een klank heeft of iets dat ik kan identificeren als vrouwelijk of mannelijk. In de auto reed ik, op de terugweg naar huis van een bijzondere zweethut sessie bij Geert en Barbara .

Daar was zoals me dat altijd gebeurt, van alles geraakt en belicht. Ik luisterde naar een cd van Praful die ik al vaak geluisterd had en hoorde Dana zingen : ‘Jaaasjodraaaa’ gevolgd door een stem die niet van mij of iemand anders was. Maar een stem die toch bij mij hoorde. Dat klinkt misschien vreemd, maar zo voelde het niet. ‘Dat is jouw nieuwe naam’, klonk het in mij.
Hierna volgde een week durend proces van; ongemakkelijkheid, weerzin, verbazing, moed, lef, acceptatie,  transformatie, berusting en uiteindelijk begon ik de naam te dragen. Yashodara, de vrouw van Boeddha leek inderdaad wel goed te passen.

Begin van het dit jaar nam ik onder begeleiding een hoge dosis truffels. Het was voor mij in eerste instantie een onprettige en beangstigende ervaring waar ik 4 dagen voor nodig had om alles te kunnen laten integreren en begrijpen. Achteraf is er alleen maar dankbaarheid voor alle inzichten en inspiratie die ik ontvangen heb.

Mijn vooraf gestelde intentie was vertrouwen en helderheid over werk en purpose.

Tijdens de trip die tijdloos voelde, was er weer die stem. Deze keer was de message: ‘Om te kunnen creeeren, zit een vrouw met haar benen wijd’. Het shockeerde mij dat ik daar nog nooit bij stil had gestaan. Vanaf dat moment werd ik me ervan bewust hoevaak ik met mijn benen over elkaar zat en wat dat eigenlijk met mijn energie deed. Vanaf die dag begon ik elke dag, elke keer mijn benen van elkaar te halen.

Ook begon ik in gezelschap bewust met mijn benen wijd te zitten. Dat resulteerde in het ontwerp en dragen van de Labialicious die mij meer veiligheid en zekerheid gaf dit ook te doen en durven in het bijzijn van mannen wanneer ik een strakke legging of mini rokje draag. Ook merkte ik dat ik me krachtiger voelde, seksueel, energiek met heel veel ideeen. Maar bovenal meer in contact met mijzelf. Er is ondertussen geen moment meer te bedenken dat ik ongemerkt met mijn benen over elkaar zit. Een interessant experiment dat me meer bij mezelf gebracht heeft.

De avond na de trip, viel ik in een diepe dromenslaap. En in een droom was weer de stem. Deze keer was de mededeling: ‘Jouw werk is vrouwenwerk’. Nadat ik wakker werd en me realiseerde wat ik gedroomd had, probeerde ik de dagen daarna door mijn behoefte aan helderheid en gebrek aan geduld iets te bedenken dat paste binnen het kader van ‘vrouwenwerk’. Er kwam niks dat klopte, dus gaf ik het op.

Later ontdekte ik dat het zo niet gaat. Want ik ben het niet die dit allemaal bedenkt. Dus ben ik het ook niet die er nu snel vorm of inhoud aan moet geven. Want dat ontstaat, weet ik nu, vanzelf door mij heen. Zelfs zonder mijn inmenging of mening. Dan klopt het steeds. Geen idee welke kant het op beweegt of wat het zal worden. Maar alles wijst steeds richting de vrouwen, wat dat dan ook precies is. En ik had dit nooit zelf kunnen bedenken.

De vierde en tot nu toe laatste keer dat de stem tot mij sprak, was van de week wederom in mijn droom. Nu ging het over de naam van een vriendin. Ik hoorde de nieuwe naam en toen ik die naam de volgende dag met haar deelde, leek dat te resoneren bij haar.

De stem is onzijdig, de stem verplicht mij tot niets, de stem deelt slechts mee.

Het is steeds aan mij om het op te pakken en te integreren zonder een specifieke uitkomst te verwachten.  Bij de stem zit geen enkele verplichting of dwang. De stem lijkt en voelt als mijn hogere zelf.
Wat mij het meest verwondert, is dat ik nu een patroon zie. Een staat van ontvankelijkheid waarin ‘ik’ me bevind en dan de spot on informatie die doorkomt zonder dat ‘ik’ erom gevraagd heb. Vervolgens toch een soort check of inquiry van mijn kant om steeds te ontdekken dat het klopt en op het juiste moment door mij gehoord wordt.

Ik voel dankbaarheid naar de stem die met mij communiceert en meer weet dan ik denk. Maar ook dankbaarheid naar de openheid in mij het te kunnen horen en ontvangen en er iets mee te doen.

Ahee!

 

 

Share This
Stel hier je vraag