Eenheidservaringen en verkramping

Het lichaam weet meer dan opgeslagen ervaringen

Het lichaam bevat de samenhang. Of het nu de relatie met de ouders is, wat er nodig is om gezond te worden of de verbinding met het universum. Wanneer het niet volgens deze innerlijke waarden verloopt weet iets dat het anders had gekund. Het lichaam bevat de kennis en de vaardigheid om dit kenbaar te maken. Het is daarom belangrijk om intiem te zijn met de lichaamssensaties en ze ruimte te geven om zich te laten ontvouwen.

In focussessies kan dit zich vertalen in de vraag hoe een bepaalde situatie in de jeugd of een traumatisch ongeluk anders had kunnen lopen. Het lichaam kan dit kenbaar maken als een verbeelding. Deze verbeelding kan het lichaam voelen en dat gebeurt in het NU. Het is een echte ervaring en heeft een geruststellende invloed op het systeem. Het brengt ook een wezenlijke verandering. Zo zijn er focusvragen zoals; hoe zou jij je voelen als deze verkramping er niet was of wat zit er tussen jou en een goed leven in?

Eenheidservaringen zoals essenties en non duale ervaringen staan verkrampingen niet in de weg. Je kunt het lichaam steeds weer vragen wat er tussen jou en volledige vrijheid in staat. Het lichaam geeft telkens aan wat er nog gezien dient te worden om tot vrijheid te komen. Elk stapje is belangrijk. Focussen is daarvoor de ideale vaardigheid.

Wanneer iemand bekend is met eenheidservaringen zullen de verkrampingen zich steeds makkelijker ontwarren. Wanneer er laagjes worden onderdrukt door het nastreven van ideaalbeelden of een niet willen ervaren stopt de ontwikkeling en de onmiddellijke vrijheid. Onmiddellijke vrijheid wil alles NU ervaren. Er wordt niets uitgesloten.

Doe je onderzoek zonder enkele verwachting. Door steeds weer met de aandacht bij de lichamelijke sensaties te zijn stap je uit de verhalen in de ervaring. Daar is sowieso alles al goed, omdat er geen ideaalbeelden zijn. De onmiddellijke ervaring is de weg.