Essentie, zelfherinnering en economische crisis

Ik ben de maatschappij en volg dan ook alle berichtgeving over de huidige crisis problematiek. De laatste dagen hoor ik veel over de plannen over de bezuinigingen van de Nederlandse overheid en de mogelijke uitputting van Nederlandse watervoorraden in de toekomst (we zitten op dit moment in een hittegolf). Onze hele (wereld) economie is gebaseerd op de groei van consumeren en daarmee produceren. Alle oplossingen gaan dan ook over meer of minder geld uitgeven. De overmatige consumeer economie is langzaam ontstaan uit een normale lichamelijke drang om te overleven. Om te overleven is weinig nodig; voedsel, zuurstof en ervaren. Het overmatig consumeren is ontstaan door het verlies van het besef van deze eenvoud. Het verlies van het besef van onze essentie.

Door zelfherinnering niet als een belangrijk aspect van de economie te maken blijft de hongerige geest zichzelf voortdrijven. De hongerige geest ontstaat door de leegte van het niet realiseren van je eigen essentie. Het is een onrustige dierlijke primaire kracht die zich voedt met dingen zoals sociale aandacht (status, relaties, oorlog, etc.), materiële luxe en allerlei genotsmiddelen (suiker, vet, drugs, etc.). De hongerige geest is als de dood voor pijn, te kort en leegte.

Zelfherinnering is eigenlijk een alchemistisch proces. Het creëert innerlijke overvloed en figuurlijk goud uit niets. Essentie is de realisatie van het absolute en alle kleuren die daarbij horen zoals liefde, alomtegenwoordigheid, waarheid, perfectie, wijsheid, kracht, harmony, wil en oorsprong. Vanuit elk van deze ideeën ontstaat er een ervaring van volledigheid zonder consumeren. Een genieten van eenvoud.

De context hoeft niet perse een klooster of ingewikkelde spirituele oefeningen te zijn. Het is een simpel proces van de aandacht verleggen in het dagelijkse leven. Ik noem het ‘inquiry’ of ‘zijn met wat is’. Een belangrijk deel hiervan is ‘zijn’ met vormen van ‘leegte’ zoals; zinloosheid, niet handelen, gevoelens van te kort, angst en pijn. Dit is juist heel goed te doen in het dagelijkse leven van werk en gezin. In mijn boek geef ik een kader ‘hoe dit te doen’.

Gurdijeff noemde dit de ‘fourth way’ als alternatief op de fakir, de monnik en de yogi.

In the traditional ways, the way of the fakir, the way of the monk or the way of the yogi, a man attempts to gain will over either his body, emotions or intellect; he is asked to give up everything at the start and retire from life. Upon entering the Fourth Way, sometimes called the way of the “sly man,” a man does not give up anything in his ordinary life. He stays in life and works with all three sides of himself, his instincts, emotions and intellect; this re-aligns and balances him. As being and knowledge increase so does understanding. Seeing himself as he is, he begins to feel his contradictions, conscience is awakened, not the morality of personality, but conscience that is the same for all men.

Er bestaat zoiets als een Persoon van Zijn die eenvoudig in het dagelijkse leven is en tegelijk zijn volle potentie realiseert. Het is een persoon met een lichaam, een unieke autonomie, helderheid met tegelijk een werkelijk besef van zijn grenzeloosheid en grootheid. Simpel en buitengewoon in hetzelfde moment. Elke seconde.