Het Absolute komt uit de teaching van Nisargadatta en verwijst naar DAT wat jij bent voor bewustzijn. Wanneer je jezelf realiseert als het Absolute – wat je NU al bent – dan is er vrijheid van de persoon. Dat is tijdloos, probleemloos, vrij van verhalen.
Het streven naar het Absolute in de toekomst komt voort uit onrust, het is alleen NU te kennen
De belangrijkste instructies die ik van mijn leraren kreeg zijn;
1.Vestig je stevig in de waarnemer
2.Laat alles zijn zoals het is
3.Niet dit, niet dat (Neti Neti)
4.Verblijf in de conceptloze aanwezigheid Ik ben
Je bent al vrij, het enige verschil tussen jou en mij is dat jij er nog aan twijfelt
Het Absolute wat je al bent is alleen in dit moment te realiseren. De beoefening is dan ook niet iets erbij leren of doen, het is in essentie een stil worden en zien dat je al vrij bent. In mijn eigen ervaring ben ik tot deze realisatie gekomen via het steeds subtieler voelen van mijn lichamelijke sensaties. Door deze sensaties er volledig te laten zijn zonder verhaal ontstaat er vanzelf eerst een non duale essentie zoals liefde, stilte, aanwezigheid, ruimte of andere substantie. Deze subtiele vrije energie ontspant op een gegeven moment in zichzelf en dan ontstaat het inzicht, de kennendheid van het Absolute.
Wanneer je nog geloofd in eigen keuzes, kies dan steeds voor de beste keuze, uiteindelijk zul je zien dat alles vanzelf gaat en het altijd zo is geweest
In de loop der tijd heb ik een werkzaam protocol vastgesteld die deze bevrijding in het moment naar voren brengt. Ik noem het Inquiry. Het is het meest heldere protocol wat ik ken dat alles benoemd. Wanneer je dit model hebt verinnerlijkt is er eigenlijk niets meer nodig. Alle psychologische modellen en oosterse instructies kan ik er in vinden.
Er is iemand nodig die je vertelt dat je niemand nodig hebt
Het lastige is misschien dat er geen logica is op dit gebied. Er zijn wel mentale aanwijzingen, maar de realisatie zelf is onmiddelijk en voor de logica. Wanneer ik het woord “ik” gebruik verwijst het niet naar een persoon, maar naar het Absolute en alles wat er tegelijk in verschijnt. Het individu komt voort uit een vernauwde blik, een subtiele contractie en identificatie met het lichaam, denken en voelen. Dat is geen probleem, het is het zien wat steeds weer vrij maakt, seconde voor seconde. Een seconde is NU en daarmee altijd. De beleving van tijd en ruimte worden ook overstegen in de kennendheid van het Absolute. Het is een innerlijk zien en dat heeft een uitwerking op het ervaren en handelen van de zogenaamde persoon.
Zelfrealisatie is ook het zien dat je niet het lichaam, denken en voelen bent en gebeurt via het lichaam, denken en voelen. Dat is een paradox.