Wat ligt er voor ´bewustzijn´?
Al dat zelfonderzoek, geanalyseer en navelstaren leidt uiteindelijk naar een oneindig vallen in een ondefinieerbare totaal zwarte ruimte, die tegelijk verlicht en transparant is. Zo oneindig en transparant als het universum, maar dan zonder sterren. Het is absoluut.
De grootste belemmering om tot deze realisatie te komen is de lichamelijkheid met de primaire instincten om te overleven. Het lichamelijke trekt de aandacht steeds weer via een gevoel van te kort in de ervaring van de dagelijkse realiteit. De behoefte om dit te kort te vervullen wordt naar buiten geprojecteerd. Eerst op de moeder en later de wereld. Deze projecties spinnen een web van relaties, hechtingen en een daar uit voortvloeiende identiteit. Zie je dat?
Het absolute wordt gerealiseerd in de afwezigheid van de lichamelijke ervaring en is er tegelijk afhankelijk van. Vandaar dat lichaamswerk kan bijdragen aan de realisatie van het absolute. Lichaam en het absolute zijn aan elkaar verbonden en staan tegelijk totaal los van elkaar. Het absolute wordt door spirituele beoefening (die leidt naar een totaal niet doen) op zijn minst een paar keer in haar volle glorie ervaren. Wanneer het eenmaal gezien is, kan het nooit meer ontkend worden. Het lichaam en het absolute worden vanaf die realisatie tegelijk ervaren. Het is een kennendheid die zich steeds sterker doordringt in de dagelijkse ervaring. Dit wordt meer en meer gereflecteerd door essentiële kwaliteiten zoals aanwezigheid, liefde, compassie, helderheid, vertrouwen, etc.
De persoon die werkelijk vanuit zijn diepste wezen wordt uitgenodigd om tot zelfrealisatie te komen gaat door grote leegtes en verlies. Er is niets leuks aan. De gepassioneerde liefde voor de waarheid is echter zo’n sterk genot dat alle dagelijkse pijn recht in de ogen aangekeken wordt. De meeste mensen willen juist van deze pijn af, dat is hun grootste zoektocht.
Voor die mensen die door het uiterste gedreven worden schrijf ik deze text. Zo dat zij herkennen dat achter de totale machteloosheid, de verdwaaldheid, het zoeken, de zinloosheid, het verdriet, het schuldgevoel van de wereld achter je laten iets ligt. Het is van een onschatbare waarde en het geeft tegelijk geen enkele ervaring van een gewin. Dus ook het eindresultaat is in zekere zin waardeloos. Er is werkelijk niets voor jou.
Na de totale dood van de persoonlijke structuren is er een wederopstandig. Dit gebeurt elke seconde. Een totale integratie van een persoonlijk-absoluut functioneren. Hoe echter de persoon wordt, hoe onpersoonlijker en dichter bij het absolute. De uiting van de persoon (lichaam, denken en voelen) komt niet meer voort uit mechanische concepten, het komt nu in elk moment voort uit de diepte van ‘niet weten’. Niet weten hoe het hoort en hoe het moet. Het enige referentiepunt ben jijzelf – het onkenbare – .Soms in tune met algemene culturele en morele waarden, soms ook totaal niet. De persoon is ondefinieerbaar geworden voor de meeste mensen.
Er is geen innerlijk en mogelijkheid tot verdieping meer. Er gebeurt van alles, maar er is niets wat werkelijk raakt. Een leven in de wereld, maar niet van de wereld.