Het is net als hout en vuur. Het vuur komt voort uit het hout, maar is geen hout. Ze zijn afhankelijk van elkaar.
I Heeft u wel eens stress of weerstand?
F De hele tijd
I….
I Heeft u wel eens relatieproblemen?
F Oh ja hoor, vaak genoeg
I Hoe gaat u om met leegte?
F Dat is een leuke vraag. Er zijn vanuit mijn perspectief verschillende soorten leegtes. Als ik het eenvoudig houd dan zijn er twee; een volle complete vorm van leegte en een deficiënte vorm van leegte. Een gewone dag is in mijn beleving erg leeg. De complete leegte heeft niets nodig die is helemaal vervuld van zichzelf. Het lichaam beweegt vroeg of laat naar een deficiënte leegte. Dit kan puur fysiek zijn door een te kort aan bepaalde stoffen in het lichaam. Zo voelen honger en een te kort aan suiker ook aan als leegte. Deficiënte leegte kan ook voortkomen uit een emotionele vorm. Bijvoorbeeld een gebrek aan verzorging of steun in het verleden wat zich in het moment vertaald als een gevoel van te kort of minderwaardigheid. Vormen van deficiënte leegte worden vaak gevuld met kopen, eten, sex, macht, werken en allerlei andere activiteiten. Ik ken ze allemaal. Zo kunnen verslavingen ontstaan.
De kunst is om bij de deficiënte vorm van leegte te blijven met een open houding. Het is een tijdelijke toestand die iedereen kent, hoe verlicht ook. Iemand die zegt dat die dat niet meer heeft geloof ik niet. Mocht het wel zo zijn dan doe ik meteen afstand van mijn suggestie dat ik gerealiseerd ben. Voor mij is Zelfrealisatie simpelweg dat ik weet wat ik ben. Bewustzijn. Bewustzijn neemt alles waar zonder enkele voorkeur.
In de periodes met complete leegte is er een genieten. In meditatie is de complete leegte er in een paar minuten. daar is niet zoveel aan de hand. Dat heeft uitlopers naar extase. Maar ook deze toestand eindigt en is tijdelijk. Ik heb als persoon natuurlijk wel een voorkeur voor de extase, maar ik heb me er nooit aan gehecht. Wanneer er een hechting aan een voorkeur is ontstaat er vroeg of laat een intens lijden. Laat alles komen en gaan en richt je op Bewust Zijn.
I Al die problemen rondom weerstand, relaties en leegte blijven. Wat heb je dan aan verlichting?
F Niet veel,niets eigenlijk.
I Bewustzijn is onkenbaar. Om ermee in contact te komen gebruik ik een eigenschap van Bewustzijn zoals die zich aan mij voordoet. Zoals moeiteloosheid of liefde. Is er nog een andere manier waarop ik die toenadering tot Bewustzijn kan realiseren?
F Er zijn meerdere mogelijkheden zoals zonder twijfel aannemen dar je niet het lichaam, denken en voelen bent. En de vraag wie ben ik? stellen werkt bij mij goed, er is dan directe herkenning.
Bewustzijn is onkenbaar en tegelijk het kennen zelf waardoor het op een bepaalde manier wel te kennen is. Direct. Dit besef dringt in het ervaren van lichaam, denken en voelen door. Dan is er alleen de aandachtsverplaatsing van het ervaren naar dat besef. Wanneer dat besef sterk en twijfelloos is dan stoppen de vragen. De vragen over hoe te leven in relatie, werk etc. blijven doorgaan. Daarin is het referentiepunt ook steeds weer afstemmen op het besef wat je bent.
I Wilt u nog eens kort uitleggen hoe u de verhouding tussen bewustzijn en ego beleeft?
F Het antwoord op deze vraag is afhankelijk van de definitie van het ego. Stel dat jouw definitie van het ego de doener is dan zou ik zeggen; de doener blijft, alleen geeft het zich over aan iets Absoluuts (het besef wat ik ben) en laat daarmee elke verwachting aan een resultaat los. De doener wordt gedaan. Ik ervaar mezelf vanuit deze context als verschillende gedaantes, soms als stromend en moeiteloos, soms als compact persoonlijk, soms als ondefinieerbaar afwezig.
Ik definieer het ego meestal als een proces wat de lichamelijke informatiestroom regelt. Dat is er gewoon en dat is geen probleem. Het bestaat dan uit lichamelijk waarnemen, registreren, aanpassen aan de omgeving, etc. Wanneer het te veel opzichzelf/lichaam gericht raakt is het alleen maar bezig met genot nastreven en pijn vermijden. Het gaat er steeds weer over waar kijk ik heen?; naar het Absolute of naar de beperktheid. Het blijkt steeds maar weer dat het leven moeiteloos zorgt voor het lichaam en daarmee het ego en de doener. Je kunt als ego of doener dus helemaal ontspannen en alles laten gaan zoals het gaat. Wanneer die ideeën ontspannen wordt het zicht helder.
Vanuit de dimensie/ het besef van wat ik ben is er geen ego of doener. Dat is ook waarheid. Het gaat dus schijnbaar spelen wanneer het lichaam in beweging komt en de aandacht daar heengaat. Dan ontstaat er een doener die over zichzelf na denkt. Allemaal informatie om te overleven. Ik zie het als twee dimensies die tegelijk leven en elkaar beïnvloeden. Het is een geheel. Is er te veel aandacht op het lichamelijke dan wordt dat je identiteit, is er aandacht voor bewustzijn zelf is dat je identiteit. Wanneer je de hechting aan een voorkeur opgeeft dan beweegt de aandacht zich vrij van de ene naar de andere pool, terwijl je in essentie altijd weet dat je Bewustzijn of het Absolute bent. Dat is een feit. Daar kom je altijd weer terug, dat is een weten.
Wanneer de aandacht vrij beweegt zijn er dus allerlei verschillende of aanvullende realisaties van eenheid.
F Laten we de boel is omdraaien. Waaruit kun jij afleiden dat jij niet Zelfgerealiseerd ben?
I Dat weet ik eigenlijk niet. Ik besef me dat er in mijn geval inderdaad een reeks realisaties zijn. De één dieper dan de ander. Dus zelfrealisatie is niet één ding.
I Ziet u dat ook zo?
F De Absolute realisatie is voor iedereen en altijd hetzelfde. Dan heb ik het over het onveranderlijke besef wat je bent. De ervaring en uiting is wisselend per moment en per persoon. Dit beweegt van ruimte, extase tot pijn en weerstand. Daarin zitten ook al jouw verschillende realisaties. Die blijven veranderen en verdiepen. Die doen er wel toe, maar het eindpunt en beginpunt ervan is altijd Bewustzijn of het Absolute.
I Wilt u nog een keer uitleggen waarom realisatie/verlichting lichamelijk is?
F Het hele realisatie vraagstuk komt voort uit het lichaam. Zonder lichaam was die hele vraag of verlangen er niet. Dus ze gaan altijd samen. Een andere invalshoek is dat alles gemaakt is van de substantie die ik ben, het lichaam is bewustzijn en kan zich dus realiseren wat het is. In dit kader heb ik ontdekt dat het subtiel ervaren van lichamelijke sensaties het lichaam ontspant en de waarneming in zekere zin vertraagt. In deze vertraging of subtilisering van het ervaren kom je direct bij Bewustzijn uit. Heel simpel. En Bewustzijn is weer niet lichamelijk.
Het is net als hout en vuur. Het vuur komt voort uit het hout, maar is geen hout. Ze zijn afhankelijk van elkaar.
F Om even terug te komen op je eerste vragen of ik nog weerstand en problemen heb. Ik zie steeds maar weer bij mezelf en anderen dat de richting waarheen gekeken wordt bepaald wat de problemen en de stress zijn. In somatic experience gaan ze er bijvoorbeeld vanuit dat het trauma een enorme zuigkracht heeft. Het zuigt de aandacht steeds weer in de pijn en het lijden van oude structuren. De oplossing vanuit de somatic experience zienswijze is wanneer je opmerkt dat er iets begint te zuigen je de aandacht bewust verplaatst naar het waarnemen in het hier en nu. Dit brengt weer leven in de brouwerij en er ontstaat kracht. In eerste instantie is dat de vecht en vlucht beweging en later een ontspannen reageren in het moment. Het leven zou je als een voortdurend trauma kunnen zien en het is steeds de vraag ben ik er in opgezogen en kijk ik wel de juiste kant op?
Kijk je naar samenzweringen, ervaar je angst, kijk je naar de onderdrukking, ervaar je machteloosheid, kijk je naar problemen, ervaar je stress, kijk je naar mogelijkheden, ervaar je ruimte. Waar kijk je heen?
Mijn suggestie is steeds maar weer dezelfde; richt je aandacht via het lichamelijke waarnemen van sensaties op Bewustzijn zelf en alles wordt duidelijk. Ook wat jouw bijdrage als persoon in het leven kan zijn.
I Ik begrijp het nu helemaal. Ik ben Bewustzijn en dat is de Kennenheid zelf. De eerste waarneembare ervaring is de Aanwezigheid in of rondom mijn lichaam en alles wat daarna komt is persoonlijk en extra.
F En als dat niet waar is?
I …….