Het oog van de storm

Sinds ik in een mandala meedoe en daar de positie van lucht inneem, wordt alles in mijn leven luchtig. Mijn plannen, en dat zijn er eindeloos veel, veranderen letterlijk elke dag. Voor mij als absulute control freak is dat best ff wennen.

Nu heb ik ontdekt dat loslaten (favoriet werkwoord in de spirituele wereld) toch weer de oplossing lijkt te zijn. Ik mag mijn oordeel over mijn niet te volgen stappen en besluiten helemaal loslaten. Ook mag ik loslaten dat er iets van logica te bespeuren valt. De dingen gaan zoals ze gaan. Mijn plannen wijzigen elke dag. En het hardnekkige daarbij lijkt dat ik steeds weer overtuigd ben dat het nu wel echt klopt en ongewijzigd zal blijven.

Dat ik in element lucht zit, klinkt ook al zweverig

Voor mijn directe omgeving is mijn vluchtige en luchtige gedoe wat minder makkelijk te vertereren. Vrienden en familieleden doen nog steeds pogingen om met me af te spreken, het op een akkoordje te gooien of een plan de campagne van mij te ontfrutselen. Maar ook zij krijgen keer op keer nul op het rekest. En ik moet zeggen dat ik regelmatig als excuus aanvoer in mijn lucht element te zitten, maar ook dat blijkt wat zweverig te klinken.

De bovengenoemde ervaringen en inzichten zijn niet per se prettig. Waar ik wel van geniet, is de beweeglijkheid in mij. Meer sta ik open voor spontane ontmoetingen en uitnodigingen. Veel creatieve ideeen voor problemen komen in mij op en ik geniet voor het eerst in mijn leven ook van fysieke bewegingen die geen seksueel tintje hebben.

Voor nu laat ik me nog maar even meewaaien met alle winden en zal ik beetje bij beetje mezelf laten verplaatsen naar het oog van de storm. Daar waar alles stilvalt en niets hoeft behalve te zijn.

Ahee!