De de persoon en de wereld worden voortdurend opgebouwd uit het aan elkaar plakken van ervaringen. In elke ervaring zit een waarnemer en een emotionele lading. De lading komt voort uit het referentiepunt ‘overleven van het lichaam’. Elke persoonlijke handeling is afgestemd op het voeden van het lichaam, sexuele voortplanting en het niet buiten de groep vallen.
Gisteren heb ik twee nieuwe mensen ontmoet. Er is hierdoor een ervaring en een emotionele verbinding ontstaan. De herinnering van deze gebeurtenis spint een web naar de toekomst. Een nieuw draadje is toegevoegd aan mijn web wat bestaat uit miljarden indrukken, beelden en gevoelens.
Langzaam en zeker spint het lichaam, denken en voelen een web van betekenissen en lading. Het lijkt allemaal echt en belangrijk. Wanneer dit hele verhaal gezien wordt vanuit het punt van ‘ik ben, de waarnemer of aanwezigheid’ blijkt het allemaal ook illusie te zijn.
Hoe kun je in beide werelden leven?
Wanneer alles feitelijk wordt en de (onbewuste) lading van de angst om dood te gaan verdwijnt of doorzien wordt ontstaat er een perceptie van lichtheid en vreugde. Het uiterlijke leven blijft hetzelfde alleen de innerlijke beleving is totaal anders. Je kunt jezelf en de wereld niet meer serieus nemen. Overleven is niet belangrijk, omdat de identiteit verschuift naar heldere aanwezigheid. De reflectie van het absolute.
Het leven van de persoon en de wereld beleefd vanuit dit punt van gewaarzijn is een spel van concepten en lading. Er is geen bemoeienis meer. Alles verloopt vanzelf en jij bent puur bewustzijn.
Het ligt er maar aan waar de aandacht zich vestigt; in het lichaam met de drang tot overleven of in bewustzijn zonder enkel belang. Dit zijn de twee polen waarlangs het leven zich afspeelt.