fbpx
06 48477946 en 06 57934749 info@spiritueelleraar.nl

Ik hoop dat ik je met mijn/het werk kan laten begrijpen en ervaren dat jij essentie/bewustzijn bent. Dat de eenvoudige aanwezigheid bij de persoonlijkheid alle afweer laat smelten en er een authenticiteit vrijkomt die (h)eerlijk is. Ik blijf zoeken naar vormen en integratie die in deze tijd passen. A.H.Almaas, Eugene Gendlin en Nissargadatta zijn mijn basiskaders. De jongens van circling europe vind ik op dit moment ook geniaal.

In het/mijn werk leg ik onder andere uit dat essentie en verlichting begraven wordt door een misvatting. De misvatting is dat mijn/jouw gevoel van compleetheid als kind afhing van de moeder. Doordat de moeder altijd faalt om mijn/jouw essentie te spiegelen en om onmiddellijk al mijn/jouw behoeftes te bevredigen ontstaat er een idee van afgescheidenheid en daarmee een gemis en leegte. De gevoelens van gemis en leegte zou je kunnen zien als gaten.

Deze gaten zijn pijnlijk en worden begraven onder psychische structuren die als doel hebben deze pijn niet te voelen. Dit niet voelen bestaat onder andere uit het onderdrukken van affectie, verlangens en fantasieën. Dit niet voelen brengt je nog verder weg van de essentie en verlichting die onder die gaten altijd aanwezig blijft.

Wanneer je weet hoe je bent verdwaald, kun je de weg ook weer terugvinden. Via het niet meer onderdrukken (AuthenticiteitCirkel), het weer gaan voelen van het gemis en de leegte (LichaamFocussen) kom je weer terecht in de compleetheid van jezelf. Het (non duale) geluk zonder de ander.

Wanneer ik mijzelf niet als essentie of (non duaal) gewaarzijn ervaar is er lege leegte. Nog voordat ik die volledig voel start er een ontwijkingsstructuur met onmatigheid als kern; meer horloges, meer jassen, grotere auto’s en/of meer vrouwen. Dit speelt elke dag, elke seconde. Het steeds weer terugkeren naar de soberheid is meestal mijn grootste geluk. De enkelvoud van Kennendheid is gevuld met levendigheid en volle leegte. Het is verlangenloos en angstloos. Toch is er steeds weer de verlating van deze hemel. De beleving wordt er vroeg of laat een van gemis en leegte.

Een verfijning in de onmatigheidstructuur is de levendigheid en overvloed die er ook in zit. Er zit een volledig leven in de wereld in. In het onderdrukken van de onmatigheid zit ook weer een valkuil. Ik moet dan wel eens denken aan Osho die wilde laten zien dat alles samen kan. De uitbundige Zorba (mooie gebouwen, kleding, horloges, sexualiteit, rolls royces) en de sobere Boeddha (stilte, meditatie).

Het is een balans en wisseling van de aandacht. Het wereldse leven als middel of test om steeds weer tot het besef van Kennendheid te komen. Beiden zijn aanwezig en er is geen voor of afkeur.

In het vergeten wat ik ben kan er een voortdurende verwarring zijn. Voor mij is het een steeds weer herontdekken van mezelf in alle aspecten van het leven. Ik weet niet hoe het moet en hoe het hoort. Ik kan alleen mezelf als mens uitvinden, zoals ik hoor te zijn in het moment. En dat is niet consistent. Er is in onze samenleving een voorkeur voor consistentie. Dat geeft veiligheid, dat wordt gewaardeerd. Wanneer ik naar mezelf kijk zie ik echter dat ik niet consistent ben. Ik wissel voortdurend van perspectief. Dat is wat mij betreft authentieke verlichting. Daar sta ik helemaal alleen.

Het enige wat consistent is, is de Kennendheid van mijzelf.

De psychologische dood is in het volledig gewaarzijn. Door de afweer en vermijding heen het ervaren van de onuitstaanbare lege leegte. Dat is iets waar de persoonlijkheid enorm angstig voor is. De persoonlijkheid kent alleen de fysieke dood als concept. Daar waar er geen gewaarzijn meer is. Voor beide soorten dood is het bang. Door het leren ervaren van gemis, leegte en angst ontspant het lichaam en daarmee persoonlijkheid. De persoonlijkheid is eigenlijk verkrampt gewaarzijn, wat zich uit in spierspanning. De weg terug naar essentie en verlichting verloopt geleidelijk en is voor zo ver ik kan zien eindeloos. Er zijn zoveel gaten en bedekkingen. Het werk blijven doen zonder hechting aan een resultaat is de enige weg. Dit zou je lijden kunnen noemen. Het omgaan met dit lijden is dan ook een belangrijk onderdeel van het werk. Zijn met wat er is.

De enige weg is het steeds maar weer (in elke seconde) uitbreiden van het innerlijke gewaarzijn, totdat alles (in het moment) doorzien en gezien wordt. Dan is er voortdurende Kennendheid. Hier verdwijnt en verschijnt steeds maar weer het gemis, de leegte en de angst. Lijden en verlichting zijn onmiddellijk en in elk moment. Dat zien en ervaren is bevrijding.

Share This
Stel hier je vraag