Hoe zit het nu met jouw ontwaking, vroeg hij en ik liet de vraag even tot mij doordringen. Het is wat mij betreft zo’n persoonlijke vraag, iets prive’s bijna. Een beetje alsof iemand mij zou vragen: ‘Vind jij dat je een aantrekkelijke, bijzondere en talentvolle vrouw bent?’ Dan zou ik toch even wachten met meteen antwoord geven, mede omdat het antwoord afhankelijk kan zijn van wie mij die vraag stelt. En zo is het ook met deze directe en specifieke vraag, wie stelt me dit?
Het voorbeeld klopt natuurlijk niet helemaal want die aanname over mijzelf kan per moment of dag verschillen. Echter mijn ontwaken is een constante realisatie onafhankelijk van hoe de persoon Yashodara zich voelt of in de dag staat.
Durf ik die vraag oprecht te beantwoorden, wetende dat alleen ik weet of het antwoord klopt. En dat tegelijkertijd de vraagsteller wel iets van mijn antwoord zou kunnen vinden. Sterker nog het er helemaal niet mee eens zou kunnen zijn.
Nu heb ik de koe meteen bij de horens. Het hele proces van ontwaking, is in zijn geheel een bizarre paradox. Alleen de persoon zelf weet of zij ontwaakt is, en tegelijkertijd is die realisatie voorbij het persoonlijke. Dat zelf weten, was voor mij een langdurig proces. Achteraf gezien wist ik het eigenlijk allang maar was ik grappig genoeg het meest opzoek naar een Aha! erlebnis. Zo’n gigantische, waarbij hemel en aarde verschuift. En in feite gebeurde dat ook, toen de schellen van mijn ogen vielen en ik mijn eigen trip doorzag, en kennelijk had ik van tevoren een ander soort erlebnis verwacht.
En zo heeft ieder zoekend mens haar eigen ervaring, een die van buitenaf door anderen ook waarneembaar is of een die innerlijk plaatsvindt. Beiden zijn van onschatbare waarde omdat ze beiden jou als actrice, regisseuse en waarneemster van de scène, de helderheid en realisatie geven dat het zoeken nu voorbij is. Ik had dit kunnen zien als stap 1. Maar wat ik me niet besefte was dat hierna een zoniet lastiger weggetje te bewandelen was namelijk het weggetje van het mij toe-eigenen van deze realisatie en dus een zogenaamd ‘uit de kast komen’.
Want ook dat is een interessant experiment. Kan ik ownen dat ik ontwaakt ben? Durf ik dat? Het antwoord geeft een glimlach op mijn gelaat duidelijk voelbaar nu. Ja dat durf ik. Ik weet wie en wat ik werkelijk ben en het was het zoeken meer dan waard. En jou gun ik een zelfde realisatie, mocht je ernaar verlangen.
Niemand zal het bevestigen, niemand kan het ook werkelijk bevestigen of ontkennen, allen jij. Wat staat er (nog) tussen jou en dat jezelf toeeigenen in?
Ahee!
Yashodara