Wanneer er een besef ontstaat dat je puur licht bent en alles puur licht is verandert het perspectief. Dit is een te verwerkelijken ervaring.
Het is zoals de kennis van suiker. Je weet dat suiker dingen zoet maakt. Toch zeg je deze lolly is zoet, of dit zuurtje is zoet. In werkelijkheid is het de suiker die zoet is. Dezelfde substantie die in alles zit wat zoet smaakt. Of. Wanneer je ijs maakt van water ziet het er anders uit. Het blijft echter water. Zo is alles gemaakt van puur licht.
Zo is het ook met bewustzijn. Het begint met het besef dat je bewust bent (de driehoek van; waarnemer, waarenomene en het waarnemen). Daarna zie je dat deze driehoek een is en dat jij bewustzijn bent. Dan kun je zien dat het niet een afgescheiden ik is in een lichaam, maar dat hetzelfde bewustzijn, dezelfde substantie (ik) in alles en iedereen is. Dan zie je de doordringendheid van Bewustzijn en de allesomvattendheid ervan. Alles bestaat uit Bewustzijn en jij bent het. Dan is alles het Absolute. Het rusten in allerhoogste is rusten in het dagelijkse. Er is geen doener meer. Alles gebeurt. In dit gebeuren, waarin alles vanzelf gaat en je jezelf herkent als alles en daaraan voorbij ontstaat een diepe ontspanning van het lichaam waardoor deze realisatie gebeurt. Je hoeft bergens heen, niets te betekenen, niets te bereiken. Je bent niemand. Het allerhoogste.
Hoe beleef jij jezelf als Bewustzijn, het allerhoogste? Wat zeg je dan? Wat voel je dan? Oefen dit, expirimenteer er mee. Zelfrealisatie begint met kennis en is uiteindelijke een verwerkelijking van die kennis. Het is waarheid en het is echt. Vandaar mijn motto;
Het leven is echt!