Ik ben voorbij

Verblijven als ik ben is de hoogste beoefening

Actief steeds weer het lichaam ontspannen, je richten op de waarnemer en alle gedachtes afkappen bij de wortel is een manier om conceptloze aanwezigheid direct te ervaren. In deze essentie is er geen probleem, zoeken of verwarring. Een startende gedachte kan verwarring veroorzaken, wanneer de aandacht weg gaat bij de ik ben. Het is een superactief niet doen.

Van daaruit ontstaat een beleving van een een subtielere aanwezigheid die als ver weg wordt ervaren. Meestal ervaren mensen het als iets dat van achteren komt. Wanneer je jezelf gaat ervaren als DAT begint er vanalles te veranderen. Subtiel. Geen lichtflitsen of extatische ervaringen. Ze kunnen komen, maar daar gaat het niet om. Het gaat om die omslag van jezelf ervaren als DAT wat ver weg is, dichtbij is, bewustzijn is.

Wat overblijft is een WETEN. Ik noem het ook wel KENNENDHEID.

Dit riedeltje steeds weer herhalen, van persoonlijke ervaring, naar IK BEN, naar DAT noem ik zelfherinnering. Eerst is het een actieve actie en naar verloop van tijd is het een vanzelfsprekende ervaring die nooit weg gaat, OMDAT HET ER ALTIJD AL WAS.

De vrije staat is niet iets wat herinnert dient te worden, het is iets wat er altijd al was. Op de een of andere manier werd er steeds overheen gekeken. De leraar is iemand die je laat zien dat je niemand nodig hebt.