In verhouding

Diepe zelfafwijzing, hevige angst, intense verlangens en ondragelijke schaamte zijn oppervlakkige emoties. Ze lijken zo belangrijk, maar in verhouding met de werkelijkheid zijn het details. Het zijn objecten in bewustzijn.

Wanneer ik door de zelfafwijzing, angst, verlangen en schaamte heen kijk is er heldere aanwezigheid. Een zachte frisse alleenheid waarin het lichaam en de wereld een illusie of een ervaring zijn.

Op het moment dat ik de wereld in stap van werk en gezin wordt de hele beweging van zelfafwijzing, angst, verlangen en schaamte in gang gezet. Dat is het veld van lichaam en wereld. Contact maken werkt met dit soort emoties. Het is zoals het is.

Tegelijk is er die stevige ondefinieerbare onverwoestbare kennendheid die dieper gaat dan het wereldse leven. En allebei zijn echt. En en….

Analyseren heeft geen zin, omdat elke conclusie een uitsluiting is van iets anders, een ontkenning van het geheel. Ik kan steeds druppeltjes beschrijven van de hele oceaan, die zich elke moment afspeelt. Er is zoveel wat ongezien blijft voor het lichaam, denken en voelen. Alleen die kennendheid pakt alles in een keer. Bam. Dat geeft het gevoel van extase in het lichaam. Alles in een keer.