Isaac Shapiro

Isaac Shapiro is een facilitator voor bewustzijnsonderzoek. In het waarnemen komt er een verdeling in het bewustzijnsonderzoek naar voren;

1.er is het realiseren dat je Bewustzijn bent
2.er is een (ingewikkelder) deel waarin je de onbewuste patronen onderzoekt van waaruit wordt waargenomen en het gevoelsidee van een Persoon ontstaat.

Patronen en zenuwstelsel.
De patronen van waarnemen en handelen zijn vanzelf ontstaan. Door bewust naar deze patronen te kijken begint het zenuwstelsel te ontspannen en ontstaat er een non duale werkelijkheid naast de duale werkelijkheid. Non dualiteit is een perceptie en deze manier van waarnemen is verbonden aan het functioneren van het zenuwstelsel.

Shankara liep met een leerling te discussiëren over of de wereld duaal of non duaal is. Okay zei Shankara op een gegeven moment toen ze voor een standbeeld stonden. Als ik met mijn stok door het beeld kan bewegen is de wereld non duaal, als ik er tegenaan stoot en niet verder kan is de wereld duaal. Hij bewoog zijn stok naar het beeld en de stok ging zonder moeite door de materie heen. Toen bewoog hij zijn stok terug en hij stootte tegen het beeld aan.

Isaac heeft zijn teaching rondom het zenuwstelsel opgebouwd. Dit staat voor het duale. De patronen willen het lichaam laten overleven en focussen de aandacht voortdurend naar buiten om veiligheid te zoeken en problemen op te lossen. Een oefening die hij dan ook gebruikt om de zintuiglijke waarnemingspatronen te doorbreken is het naar binnen laten vallen van het licht of geluid in de ogen/oren waardoor de focus van de aandacht wisselt van een naar buiten gerichte oriëntatie naar een innerlijke oriëntatie. Het effect is dat het zenuwstelsel binnen enkele seconde ontspant, omdat het niet op gevaar en overleven gericht is.

Patronen en eigen keuze.
Keuzes ontstaan vanuit patronen. Wanneer je nauwkeurig kijkt naar deze patronen zit er niemand achter die een keuze maakt. Er gebeuren patronen, vervolgens ontstaat er een gevoelsidee van ‘ik’, een identificatie en een idee van doenerschap. Het gevoelsidee van ‘ik ben een persoon’ komt voort uit een metende activiteit. In het waarnemen is er steeds een referentiepunt van genot nastreven en pijn vermijden om te overleven.

Wanneer je kan aannemen dat er alleen patronen zijn en niet een iemand die keuzes maakt ga je heel anders naar jezelf en anderen kijken. Iedereen handelt volgens zijn of haar onbewuste patronen en daar kan niemand iets aan doen. In een dergelijke aanname verdwijnen schaamte, schuld en beschuldigen.

Wanneer een geestelijk gehandicapte persoon rare dingen doet houden we diegene meestal niet verantwoordelijk voor zijn of haar daden. Waarom zou dat anders zijn voor zogenaamde gezonde mensen?

Stress bepaalt je waarneming.
De meeste stress komt voort uit een gevoel van gevaar. Een oefening die deze informatie in het lichaam verandert is het werkelijk controleren of er gevaar is in het moment. Dit gebeurt door bewust zintuiglijk de omgeving te scannen. Stress zorgt voor een vernauwde blik en een gevoel van te kort aan tijd. Er is een gevoel van pijn of gevaar en het basis patroon is om hier vanaf te komen. In dit patroon is het moment zoals het is niet goed. Deze manier van kijken is de bron van lijden en dualiteit. Dat wat je hebt is niet goed en dat wat je wil hebben is er niet. Dit patroon zorgt voor een voortdurend gevoel van te kort en stress in het zenuwstelsel. In stress behandel je je lichaam en de ander niet goed. De vraag is dus; hoe breng ik het zenuwstelsel tot rust?

Hoe onderzoek je patronen?
Wanneer patronen gezien worden veranderen ze, omdat ze in werkelijkheid vaak weinig nut hebben. Het zijn gewoontes geworden. Onderzoek in je eigen ervaring waar patronen vandaan komen? Patronen bestaan, maar definiëren ze jou?  Het universum is een ervaring in jouw lichaam, maar het lichaam is ook een ervaring voor jou, dus hoe zit dat? Waar is binnen en buiten? Waar vindt horen, luisteren en waarnemen plaats?

In zijn bijeenkomsten onderzoekt hij met de mensen;
1.zijn de patronen persoonlijk?
2.wat is hun functie?
3.hoe werkt het?

Waar het uiteindelijk om gaat is dat het zenuwstelsel nieuwe informatie krijgt. Dit kan mentaal en fysiek zijn. Dit kan door onderzoek en door aanwezig te zijn in een bepaald (groeps) veld of bij iemand die een ander lichaamsbewustzijn heeft.

Papaji schreef net voor zijn dood een notitie; hoewel ik weet dat de wereld een illusie is begrijp ik niet waarom het steeds op het netvlies van mijn ogen komt.