Ik ben het absolute.
Ik ervaar het leven met het lichaam als aanwezig, vreugdevol, gelijkmoedig en helder. In dit ervaren voel IK mijzelf aan als voorbij elke ervaring. Dat is moeilijk weer te geven, omdat een ‘niet ervaring’ niet beschreven kan worden. IK kom niet verder dan het beschrijven van het effect van de realisatie in de menselijke ervaring. De realisatie wordt gereflecteerd in het ervaren als een ‘onpersoonlijk zijn’; als lichaam met ervaringen (ik) en voorbij het lichaam en ervaringen (IK). Van hieruit kan IK alle kanten op zoals ervaren dat IK alles ben, dat IK niets ben, dat IK ben, dat alles gebeurt, dat het lichaam een ervaring in mij is en dat IK een ‘kennendheid’ ben. Het vreemde blijft dat IK als ondefinieerbare onveranderlijke ‘entiteit’ op de een of andere manier toch verbonden ben met het lichaam wat Ferry genoemd wordt (ik). De onpersoonlijke realisatie gaat door het unieke lichaam. Vandaar de expressie IK ben ik. Duale en non duale wetten lopen door elkaar, zijn niet samen te brengen en toch onlosmakelijk een eenheid. Het ligt er maar aan vanuit welk perspectief ‘gezien’ wordt.
Vanuit de het perspectief ‘kennendheid’ kan ik zo gaan praten:
Jij bent al wat je bent, altijd geweest. Ik (Ferry), jij en de wereld verschijnen in mij. Oorlog en vrede, zoeken en vinden worden allemaal geboren in mij, zonder oorzaak. Richt je niet op deze wereldse zaken, ze betekenen niets in realisatie van wat je werkelijk bent. De menselijke ervaring is een spel. Je hoeft niets te zoeken of te veranderen, want je bent al wat je bent. Dat is altijd zo geweest. Voorbij geboorte en dood. De bron van alles. Wat je ook doet, JIJ bent zuiver. Het zoeken en leven is een tijdelijke ervaring. Ik ben achter alle ervaring. Er is hier geen tijd, ruimte, licht of donker. Er is hier geen waarnemer of ervaring. Ken mij (IK) in je menselijke ervaring (ik).
Tijd voor een gedwongen psychiatrische opname. Een gevaar voor zichzelf en de buitenwereld.