Wat wil ik nog ervaren?

Mijn (voor) ouders liggen achter me, ik bedank ze voor het feit dat ze mij het leven hebben gegeven en nu ga ik mijn eigen weg. De dood ligt voor me en ik vraag me af’; wat wil ik nog ervaren?

Leven is ervaren en het volgen van mijn hoogste impuls en waarheid bepalen mijn persoonlijke richting in dit ervaren. Een hulpmiddel is het bewust spelen met een intentie.  Mijn intentie van de afgelopen maanden is; ruimte innemen. Deze intentie werkt aan de ene kant als een filter waardoor ik naar de wereld kijk en aan de anderen kant lijkt de wereld zich te organiseren rondom het aanbieden van situaties die met deze intentie te maken hebben.

Ruimte innemen kan ik zien als direct communiceren waarbij ik de fysieke plek rondom mijn hart als middelpnt neem. Dan ontstaat er ruimte voor de (sjamanistische) gekte dat van binnen tot uiting wil komen in de wereld. Het betekent ook dat ik mezelf meer als ruimte manifesteer in het dagelijkse leven en minder doe. De energetische drive van steeds meer luxe, succes en materie begint zich op te lossen. Ik heb het idee dat dit voornamelijk komt door het ouder worden. Er is ontstaat afstand tot de wereld als egoistische voedingsbron en er is meer interesse in de werking van het collectieve bewustzijn.

Er is een verwonderng ontstaan over hoe ik-wij, als mens collectief geloven in bepaalde verhaallijnen zoals religie, marxisme, nationalisme en kapitalisme. Dat ik-wij collectief concepten aannemen en daar hele culturen en oorlogen omheen organiseren. Een onderliggende vraag daarbij is wat mijn rol is als volger en vernieuwer van dit bewustzijn.

We hebben allemaal als individu invloed op het collectieve bewustzijn doormiddel van het verwoorden van wat er in ons leeft. En dat wat in ons leeft, komt uit het niets, de leegte, de intelligentie van leven. De beste ideeen worden overgenomen door anderen en worden langzaam onderdeel van het collectieve bewustzijn. Wat is mijn hoogste impuls en waarheid? En hoe breng ik die in?

Een ander fenomeen wat hier volgens mij mee te maken heeft, is het zien en het begrip dat de natuur en processen in het algemeen complex zijn. Er zijn geen eenvoudige oplossingen voor onze uitdagingen op individueel en collectief gebied. Hoe gaan we om met deze complexiteit? Hoe meer ik-we zien, hoe minder ik-we begrijpen. Het beste proces om tot begrip te komen, is het uitwisselen van visies en het luisteren naar elkaar. Het gebruik van groepsintelligentie. In mijn groepen zie ik keer op keer dat het samen onderzoeken de beste leraar is.

Ik zit ook in een her-orientatie fase waarin ik levensverhalen van mijn vrienden en andere mensen die ik ontmoet, observeer en aftast. Misschien met als onderliggend doel uit te vinden wat mijn volgende stap zal zijn.

Zo sprak ik twee oud cursisten die met pensioen zijn en hun huis hebben verkocht. Met een op maat gebouwde vouwcamper op pad; paar maanden Frankrijk, paar maanden Griekenland, genieten van het vele buiten zijn, mensen ontmoeten, urenlang naar de natuur kijken, en ook beroofd worden en kou ervaren.

De laatste tijd vind ik uit dat het (minimaal) vierentwintig uur optrekken met mensen me enorm inspireert. In die vierentwintig uur, ondernemen we dingen, praten we ongedwongen, bepalen we samen wanneer we gaan slapen en maken we elkaar in de ochtend mee met alle persoonlijke rituelen, etc.

Een vriend en geslaagde ondernemer is nu twee van zijn huisjes in Friesland aan het verbouwen. Hij is een leven bij het water begonnen met bootjes, vogels, stilte, off the grid met eigen energie en watervoorziening. Er is een zoeken naar berusting en een zinvolle invulling voor de jaren tot zijn dood. Er is behoefte om waarde toe te voegen aan de groep door zijn kennis over te dragen van ondernemen.

Een bevriend koppel wat ik enorm bewonder en tot het einde van hun geld en energie hebben gewerkt aan een plek voor bewustzijnswerk. Hun onderliggende doel is de wereld duurzamer maken en het inbouwen van de tijdelijkheid van alles in een kapitalistische maatschappij die geprogrammeerd is met oneindige en onmatige groei. De plek is dit jaar af gekomen en gelijk zijn er boekingen gekomen waarin de gewenste jaaromzet heeft vorm gekregen. 

Ik heb het met mijn leeftijdsgenoten over onze kinderen die (net als wij?) verslaafd zijn aan beeldschermen en waarbij sociale contacten en buiten spelen steeds minder de norm worden. Ik weet geen oplossingen en ik weet niet of het nu goed of slecht gaat uitpakken. Het is onderdeel geworden van ons collectieve bewustzijn. Net zoals komplot theorieen en mondkapjes. Ik heb altijd gedacht dat wanneer je als land ontwaking net zo belangrijk gaat vinden als afvalscheiding er echt iets gaat veranderen. Het collectieve bewustzijn is in enkele maanden volledig te beinvloeden.

Het leven op Ibiza heb ik twee zomers kort geobserveerd. Ibiza is een eiland van grote tegenstellingen en is een katalisator voor geestelijke groei. Een bijzondere plek. Het is voor veel mensen een tijdelijke woonplek. De een blijft als succesvolle ondernemer een paar jaar in een huis met zwembad en de hippie blijft een paar weken, maanden tot een paar jaar en deelt een plek met anderen. De huren lijken standaard twee duizend euro te zijn voor een casita met wat grond. Water en goederen zijn relatief schaars en dus duur.

Een vriend vroeg zich af of het een idee zou zijn om een soort dienstplicht in te voeren waarin je als jongere verschillende soorten levens ervaart. Dat een achttien jarige een paar maanden in de wereld van een boer leeft of een directeur van een groot bedrijf of in de armoede in het buitenland, …..bedenk het maar. In deze tijd ontstaat er een nieuwe soort verzuiling. De verzuiling van eenzijdige dingen tot je krijgen door alle social media en algoritmes die onze nieuwswereld steeds kleiner maken zonder dat we daar erg in hebben. Jongeren krijgen een eenzijdig beeld van de rijkdom van vloggers en games. Dan is er nog de makkelijke toegang tot porno en soft drugs. Hoe gaat dit allemaal uitpakken? Geen idee.

Hoe zou het voor mij zijn om gedurende het jaar steeds een paar maanden op een andere plek te wonen? Paar maanden in Friesland, New York, in de bossen van Suriname, China? Er zijn allerlei constructies te bedenken om mijn (beperkte) ervaring te verrijken. Ik ben in een fase terechtgekomen waarin iets neerzetten in de wereld minder en minder mijn interesse en energie heeft.

Ik heb me vooral bezig gehouden met het ontwikkelen van een model om ontwaking te ervaren, werkelijk te luisteren in de hulpverlening en een spiritueel festival vorm te geven. Het resultaat achteraf gezien is dat mijn verhaal klopt en niet wat het heeft veranderd in de wereld. Dat is aan de wereld. Dit alles heeft steeds minder mijn interesse. Het is alsof mijn interesse uitzoomt en naar de wereld en de intelligentie daarachter beweegt. Wat is die intelligentie die alles beweegt?

In de Authenticiteitcirkel oefenen we onder andere om in de belevingswereld van de ander te komen en dat is voedend en wonderlijk

Ik vind Nederland een fascinerend land. Als ik nadenk over hoe wij tot dit complexe model van samenleven zijn gekomen dan zie ik allerlei elementen uit de grote idealen en culturele ontwikkelingen uit de historie terug; mythische fases zoals religie en in de new age sector, wetenschappelijke mindset (alle luxe die we nu hebben en de doorgaande technische ontwikkelingen), marxisme (sociale gelijkheid, verdeling van goederen/verzorgingsmaatschappij), nationalisme (een eigen regering, koning, eigen wetten),  democratie (het ontwikklen van het individu, vrijheid van meningsuiting), kapitalisme (groeiend houden van economie en daarmee consumptie), etc. Een boeiende complexe integratie van alles wat er ooit is bedacht om te overleven als mensheid. Ik ervaar hier veiligheid en comfort. Er is elke dag electriciteit, stromend water, wifi, etc. De stad is een voortdurend expiriment over hoe complex samenleven is en hoe je complexe problemen oplost. Ik woon in Amsterdam en ik werk al meer dan vijfentwintig jaar in de opvang van dak- en thuisloze mensen en jonge criminelen. Ik vind het Nederlandse model (van politiek, justitie, politie, maatschappelijk werk en gezondheidszorg) moeilijk om los te laten, omdat het hier voor mijn gevoel goed is.

Collectieve verantwoordelijkheid zonder persoonlijke vrijheid is totalitarisme. Dit is wat we kennen als bijvoorbeeld het communisme, fascisme van begin 1900 in Europa. Persoonlijke vrijheid zonder collectieve verantwoordelijkheid is egoïstisch. Dit is waar we op dit moment voor moeten waken. Collectieve verantwoordelijkheid nemen en persoonlijke vrijheid is waarschijnlijk het meest ideaal.

Het lijkt erop dat de ervaringen die ik-we zoeken hetzelfde blijven (geld om te overleven, comfort, innerlijke rust en gezondheid) en dat alleen de vormen veranderen. Een nieuwe vorm is dan hip.

Deze man spreekt me aan, omdat hij een praktische kijk heeft op marxisme en kapitalisme. Hij probeert de factor arbeid weer waarde te geven. Arbeid wordt gezien als een kostenpost en daardoor is de globlisatie van de wereld economie ontstaan. De kosten van arbeid in ontwikkelingslanden is namelijk veel lager en dat is goed voor de winst. Dit creert een waardeloze arbeids klasse in de westere landen. Verder is het zijn onderzoekende houding en steeds maar weer vragen; waarom, waarom? Alles is complex  en processen van verschillende kanten bekijken brengt ons verder in de ontwikkeling van mens zijn.

Hij is bekend geworden met het in beeld brengen van de oorlog om drugs die een nieuwe vorm van discriminatie zijn geworden van de afro amerikaan en latino’s. Wanneer je daar meer over wil weten is er een mooie documentaire op netflix over de ontwikkelingen van prive gevangenissen en hoe aandeelhouders er voor zorgen dat er steeds meer mensen worden gevangen genomen. Ik vind het dus ook interessant, omdat ik dagelijks met een forensische doelgroep werk.

De veertiger die stopt met harddrugs gebruik, omdat hij durft te gaan voelen en het niet meer wegsnuift met cocaine. Geweldige ervaring. Elke dag heeft hij een big smile op zijn gezicht. Dit is het werkelijke probleem achter de oorlog om drugs; een sociaal en gezonsheids dilemma. Het is niet het vastzetten van mensen, maar het aanbieden van (psycho) educatie wat helpt.

Er zijn veel grote verschillen tussen Amerika en Nederland, zoals; het makkelijker verkrijgen van (legale) wapens in Amerika maakt het veel gevaarlijker voor de politie, prive bezit van gevangenissen is hier anders geregeld en veel minder op winst gebaseerd, het aantal gevangenen in Nederland is rond dertig duizend en in Amerika rond de twee en een half miljoen en zo zullen er nog veel meer verschillen zijn. Wat wel overeenkomt is de dreiging wereldwijd van een waardeloze (arbeiders en midden) klasse mensen die er steeds minder toe doen. Dit is ook van Yuval Harari in zijn boeken aankaart. Dit fenomeen zal ook meer gebeuren door de opkomst van kunstmatige intelligentie die bepaalde arbeid overbodig maakt.