Vanuit de positie van ‘gerealiseerd zijn’ ben je al verlicht, maar zolang dat besef er niet is is er geen verlichting. Zolang jij nog gelooft dat je een persoon bent en samenvalt met je wat je denkt en voelt, en met je lichamelijke sensaties, moet je van alles doen. Maar ook heel weinig: je hoeft alleen maar het geloof op te geven dat jij de persoon bent.
Wat voor mij zelf essentieel is geweest was de instructie: vestig je stevig in de waarnemer. Dat betekent dat je zonder enig oordeel alles bekijkt wat zich aandient in jouw innerlijke ruimte: wat je denkt, ziet, hoort, ruikt en gevoelens in je lichaam. Als je dat consequent doet, maak je een hele reis in jezelf. Dit vestigen in de waarnemer is de ‘onthechting’ die nodig is. En niet zozeer een heel ascetisch leven, zonder alcohol, vlees, etc.
Op die manier word je getuige van je eigen waarneming. Je ziet het denken en voelen ‘gebeuren’, maar je bent het niet, je valt er niet langer mee samen. Jij bent ‘het bewustzijn zelf’. Na een bepaalde periode ontstaat er dan een diep gevoel van ‘ik ben’. Dat gaat op den duur over in een twijfelloos weten dat jij bewustzijn bent, het moment van verlichting.
Het is geen permanente toestand, maar een je telkens realiseren. De persoon, die je op een ander niveau ook bent, gaat gewoon door: je lichaam, denken en voelen stoppen niet, zij ‘doen gewoon hun ding’.
Voor het dagelijkse verlichte leven blijft het belangrijk om naar je lichaam te luisteren. Richt je op wat je een ‘ja gevoel’ in je lichaam geeft. Wat ik echt zou willen aanbevelen is ‘lichaamswerk’. Geen leesvoer, maar lichaamsvoer. Het geheim zit in het subtiel ervaren van het lichaam, dan ga je vanzelf uit het denken. Veel mensen die aan hun spiritualiteit werken, richten zich op het overstijgen van gevoelens. Maar dat is een fantasiebeeld voortgekomen uit onze neiging om pijn te willen vermijden. Een onjuiste interpretatie van de onthechte staat die de spiritualiteit uit het oosten ons leert. Ik wil juist dat mensen het lichaam totaal ingaan en erin verblijven. Zo kom je tot de ont-dekking dat je vol-ledig in het lichaam kunt leven (en genieten, huilen, angst hebben, etc) en er tegelijk van onthecht bent.
Na de verlichting wordt alles helderder, moeitelozer, lichter en speelser. Ik ken de sociale en maatschappelijke wetten, ik doe gewoon mee. Ik ben totaal flexibel geworden. De wereld waarin ik leef is mooier geworden. Dit komt enerzijds door de innerlijke perceptieverandering en aan de andere kant organiseren de dingen zich anders rondom mij heen. Dat is iets raars, dat ik zelf ook niet begrijp. Ik neem het waar. Mijn lichaam voegt zich naar deze nieuwe toestand: ik ben hele goede vrienden met het lichaam en ik laat dat aan zichzelf over. Ik bemoei me niet met het fysieke leven. De extase om niets neemt alleen maar toe.