Vrij zijn en toch volgen, gaat dat samen? Mijn mantra is al jarenlang: Ik volg mijn hart. En sinds ik het werkende leven, een vaste woning en mijn 50% co-ouderschap heb opgegeven, begint het meer en meer vorm te krijgen, zichtbaar te worden hoe zoiets dus gaat.
Het volgen van het hart is niet per se een makkelijk pad. Makkelijker kan het zijn om hetzelfde te blijven doen wat ik jaren deed en wat iedereen in mijn directe omgeving ook doet en goedkeurt. Makkelijker is het om de moederrol volledig te belichamen en mijn avontuurlijke wereldverbeteraars dromen te laten varen.
Want vele moeders gingen mij voor in het opzij schuiven van hun dromen om de volledige focus op hun kind te houden. Niets nieuws onder de zon. Maar wanneer anderen, vooral moeders en vrouwen mij complimenteren met het zogenaamd moedig zijn, doe ik toch een stapje opzij. Immers ik leef in het Nu en nu draag ik wat ik te dragen heb, welke wending dat nog gaat nemen weet ik niet. Een beslissing nemen, is niet het lastigte, ermee zijn als het minder prettig uitpakt is een grotere opdracht, vind ik.
Wat is moedig zijn? Wanneer wordt dat bepaald? En door wie precies?
Ik ken geen voorbeelden van moeders die met eenzelfde droom, ervoor kozen hun hart te volgen. Dus copy paste lukt me niet. Alles mag ik zelf uitvinden, wat past bij mij, bij mijn kind en bij mijn mogelijkheden? Het volgen van mijn hart is een grote uitdaging. Een uitdaging die me steeds weer wakker schudt en laat zien waar ik nog in hokjes, gewoontes en veiligheid denk en leef. En dat betekent natuurlijk niet dat ik elke keer moet kiezen voor onveligheid, ongewoon of out of the box. Het leven laat mij alleen zien waar ik kan kiezen, of sterker nog, wat gekozen wordt. Want steeds vaker voelt het als een duw een bepaalde richting op, iets dat zich niet laat stoppen of sturen.
Mijn hart volgen, maakt me vrij. Want wanneer ik volg wat mijn hoogste impuls is, dat wat van binnenuit komt, en tijdens bijvoorbeeld meditatie, plant medicine of een ademsessie helder wordt, doe ik dingen die ik wanneer ik ervover na zou denken niet zou doen. En als ik ermee kan zijn met wat die beslissing of impuls met mij doet, als ik dat kan voelen in mijn lichaam, als ik kan blijven ademen en ruimte kan maken, dan precies dan klopt wat ik doe. En dat, dat gaat voorbij goed en fout.
Dat voelt vrij. Voel maar.
Ahee!