Mijn purpose is als een diep verlangen

Je zou kunnen zeggen dat ik een heel groot deel van mijn leven bezig ben geweest met het vinden en onderzoeken van mijn purpose. Als kind werd mij de klassieke vraag gesteld: Wat wil jij later worden? Als puber maakte ik beroepskeuze testen, als dertiger slikte ik Walnut Bachbloesem druppels en volgde ik een basiscursus Klassieke homeopathie en antroposofie die mij bij mijn roeping zouden brengen. Maar wat ik ook deed en waar ik ook zocht, dat wat ik vond was steeds iets anders en nooit bevredigend of werkelijk kloppend.

Dit had te maken met een overtuiging dat mijn purpose (of roeping) iets te maken zou moeten hebben met het beroep dat ik ging beoefenen. Het frustreerde mij dat ik maar niet twijfeloos mijn richting en keuze kon bepalen als het ging om werk. Het leven leek soms zinloos omdat ik geen bezieling voelde in de dingen die ik deed. Jaloerse gedachtes konden opkomen wanneer ik jonge mensen ontmoette die precies wisten wat ze konden en daarom zeer gefocust en tevreden keuzes maakten rondom werk en zingeving.

Dit heeft jarenlang geduurd. Totdat ik zo’n 3 jaar geleden in een authenticiteitscirkel zat waar de vraag gesteld werd wat ieders purpose was. We gingen het rijtje af. Plots vlak voordat ik het woord zou krijgen, kreeg ik een inzicht.

‘Mijn purpose is niet een beroep maar een verlangen. Ik wil open en eerlijk zijn en daardoor anderen inspireren dat ook te zijn’.

Vorige week had ik een gesprek met een collega. Ik legde uit wat mijn purpose is, en zij vertelde het jammer te vinden nog altijd de hare niet te ontdekken. Toe ik haar verteld had dat een purpose niet perse een beroep is maar meer een specifiek verlangen, herkende ze meteen de hare.

Ik vertelde mijn collega; ‘ Het beroep dat jij daarbij vindt, is slechts 1 uitingsvorm van jouw purpose. Want jouw  puspose kan je elke dag bij alles dat je doet uitdragen en voorleven. Geheel op jouw eigen unieke wijze, Anderen met dezelfde roeping kunnen hele andere keuzes maken en beroepen hebben omdat dat nou eenmaal beter past bij wie zij willen zijn’.

Wat ik nog meer ontdekt heb, is dat een purpose niet goed of slecht is.

Het hangt er altijd van af waar ik ben, met wie en waarom of mijn open en eerlijk zijn, bijdraagt of afbreuk doet. Wanneer ik een kans voorbij laat gaan om mijn roeping te leven, kan dit gaan knagen en mij een onbevredigend gevoel geven. Want mijn purpose, en volgens mij geldt dit voor iedereen, kan ik in feite altijd leven. Want ik heb er niemand of niks bij nodig en het is een tijdloos iets. Dus er bewust voor kiezen het niet te doen, is iets dat mij raakt. Maar wanneer ik mijn roeping wel kan leven en het dus precies klopt, geeft dat mij een volmaakt  gevoel, er is dan richting en zingeving en mijn behoefte aan een bijdrage leveren is dan volledig vervuld.

Ahee!

Yashodara