Elk moment is een multidimensionale ervaring. Er is ruimte, tijd, persoon, beweging, pijn en genot. Tegelijkertijd is er non duaal bewustzijn en stilte zonder enkele beweging. Hoe vaker er directe ervaring is geweest van het non duale tijdloze hoe meer deze dimensie een achtergrond ervaring wordt en/of zelfs je identiteit. Dit direct ervaren kan in meditatie en hoeft niet. Het simpelweg conceptueel begrijpen en kunnen onderscheiden dat deze multidimensionale ervaring er NU is maakt het toegankelijk. Je bent al wat je bent en er hoeft niets bijzonders te gebeuren. Geen explosies, geen extase.
Misschien kun je jezelf voorstellen dat het persoonlijke leven in tijd en ruimte sterk wordt beïnvloed door tegelijkertijd in de verlangenloze, gedachteloze en gevoelloze staat van bewustzijn te zijn. Het mezelf ervaren als zuiver bewustzijn heeft wel consequenties voor de persoon. Ten eerste ontstaat er vrijheid van de persoon. De persoon zelf raakt nooit vrij. Die blijft stuntelen in het genot nastreven en pijn vermijden, op zoek naar overleven, langdurige zorgzame relaties en zingeving. Dat is helemaal ok. Maak er het beste van zou ik zeggen. Misschien helpt de persoon het lijden van de mensheid te verlichten en misschien niet. Voor ontwaking maakt dit niets uit.
In ieder geval weet ik uit ervaring dat mezelf realiserend als bewustzijn er allerlei positieve essenties zijn te ervaren in het lichaam zoals; ruimte, leegte, liefde, kracht, leiding, koninklijkheid, stilte, sereniteit, etc. Als persoon voelt dit gezond en voortdurend helend. Toch zijn het tijdelijke bijeffecten. Tegelijk is er ook al het tijdelijke lijden en vreugde van de persoon. Dat wat ik ben gaat voorbij aan al deze tijdelijke ervaringen. En als ik eerlijk zelfs voorbij aan de tijdelijkheid van de ervaring van mijzelf als bewustzijn.
Mijzelf ervarend als (voorbij) bewustzijn is volledig vervuld in zichzelf. Van hieruit is het leven in de wereld een spelen met perspectieven, concepten en grenzen
Ontwaking zie ik als de herkenning dat ik (voorbij) bewustzijn ben. Zelfrealisatie zie ik als een integratie van ontwaking en de persoon. Ik ben bewustzijn en ik ben persoon in de wereld. Er is geen hechting aan een voorkeur waatdoor alle dimensies echt zijn. Dit subtiele onderscheid is er elk moment en is wat ik probeer over te brengen met mijn werkvormen.
Het is het allerhoogste en het allersimpelste