Non dualiteit heeft vele vormen

Wanneer je geïnteresseerd bent geraakt in de subtiele bewustzijnstoestanden in het moment is er veel te beleven. Non dualiteit is op vele manieren te ervaren. Ik begin meestal bij het begrip ‘aanwezigheid’. Dat is een eindeloos open transparant kleurloze levendige substantie. Te vergelijken met schitterend wit licht. In dit witte licht zit alle potentie van het leven. Wanneer je het wil ‘grijpen’ lukt dat niet, het is niet te definiëren en toch kun je het twijfelloos kennen. Het is het medium om te kennen. Ik noem het ook ‘ik ben’. Het enige wat je echt kunt kennen. Het ‘absolute’ heeft een meer transparante zwarte kwaliteit en is gericht op diepte van ‘aanwezigheid’. Het is niet gericht op de ervaring van ‘zijn in de wereld’, maar meer op de ‘afwezigheid’.  ‘Aanwezigheid’ is een uitstraling van het ‘absolute’. Deze stralende kwaliteit van ‘aanwezigheid’ heeft een subtiele zelfkennende beweging. Ik zou het ‘kennendheid’ noemen. Uit deze ‘kennendheid’ komt elke ervaring voort. Zo wordt de realisatie van het ‘absolute’ een paradoxale aanvoelen van iets onveranderlijks wat bestaat uit een voortdurende dynamiek.

Vanuit het non duale ‘absolute’ is er geen enkele perceptie en vanuit de dynamische openheid van ‘aanwezigheid’ ontstaan er allerlei andere non duale percepties. Zo kun je alles ervaren als ‘intelligentie’, ‘energie’, ‘illusie’ of ‘concept’. In deze ervaring is alles een spiegeling of uitstraling van het ‘absolute’. Alles is gedifferentieerd en tegelijk een geheel. Het is leeg van betekenis en tegelijk echt.

Zelfs in de afgescheiden individuele ervaring van de persoon is de ‘absolute’ grond voortdurend aanwezig. De ervaring van ‘een persoon zijn en de wereld’ zijn dan een object. In dit spel kan het ‘mens zijn in de wereld’ een context vormen voor de verdere afwikkelingen van ego patronen.

Het realiseren van ‘aanwezigheid’ en het ‘absolute’ is nog geen situatie waarin alle ego patronen zijn opgelost. Dat proces heeft een langzaam voortschrijdend karakter van steeds subtieler wordende ‘kennendheid’. Wat wel gebeurt is een identiteitsverandering, het wordt duidelijk dat jij het ‘absolute’ bent en dat de ego patronen een structuur zijn in jou. In deze perspectief verandering ontwikkelt zich een ander soort persoon. Ik noem dat de Persoon van Zijn/Essentie.