Wanneer je werkt met concepten als; ‘alles is Brahman’, ‘ik ben niet het lichaam’, ‘wat ben ik?’ of ‘ik ben bewustzijn’ is het nodig om de energie achter deze concepten te ervaren. De kern van deze energetische ervaring is de versmeltende uitdijende en conceptloze gewaarwording (ik ben). In deze staat van zijn komen er geen concepten zoals ‘alles is illusie of maya’ op. Dat is advaita pannenkoekentaal. De ervaring van aanwezigheid en de absolute kennendheid is echt. Eenvoudig en simpel.
Mediteren is steeds weer terechtkomen in de staat van oneindig niet weten en pure kennendheid. Dit kan ook een ervaring geven van transparante zwartheid en een blijven vallen in ruimte. Wat daarbij opvalt is de extatische sensatie in het lichaam.
Wat de ervaring en het onderzoek stopt is steeds weer de lichamelijke drang om te (over) leven. Pas wanneer je deze drang er laat zijn en niets doet kan het absolute zich vestigen als jezelf.
Het dagelijkse lijden brengt de aandacht steeds in het lichaam en is een gevolg van de drang om te leven. Dat is een fysieke aandacht. In pijn raak je op jezelf als lichaam, denken en voelen gericht. Door te leren omgaan met lijden is het mogelijk om steeds weer in de versmeltende essentie te komen en beide er helemaal te laten zijn. Extase en pijn gaan hand in hand.
Onderzoek deze woorden in je eigen meditatiebeoefening en je zult het begrijpen.
Deze In tegenstelling tot de ervaring van ‘lijden’ die de aandacht centreert rondom het lichaam, denken en voelen gaat de versmeltende ervaring van het lichaam af.