Alesandr Solzjenitsyn heeft de werkkampen in Rusland overleefd. Mensen stierven daar meestal binnen een maand door de extreme koude (-40) en/of honger. De medegevangen waren nog gevaarlijker dan de bewakers door deze omstandigheden. Ze stalen elkaars kleding en eten. Er was ook een groepje mensen die zich staande hielden door juist de menselijke waarde in zichzelf te handhaven. Alesandr beschrijft een man die een jute zak aandeed als iemand zijn kleding stal, niet at als iemand zijn voeding stal en geen opdrachten van de bewakers uitvoerde die hij niet rechtmatig vond ongeacht welke straf hij daarvoor kreeg. Deze man kwam sterker uit deze situatie dan hoe hij er in kwam.
Victor Frankle heeft meerdere concentratiekampen overleefd en zag vooral dat mensen met een gevoel voor zingeving de kampen overleefde. Dit kon zijn nog een boek willen schrijven of iemand nog willen zien na de oorlog. Mensen die het opgaven en geen zingeving meer konden opbrengen hadden veel meer kans om te sterven.
Ik put energie en richting uit dit soort verhalen. Ik heb er meerdere gehoord in mijn leven, maar deze herinner ik me nu. In mijn leven heb ik het geluk niet in oorlog of werkkampen te hebben geleefd. Ik zocht mijn crisissen merendeels vrijwillig op zoals zweethutten, visionquests, plantmedicijnen en andere activiteiten die meer van mijn lichaam en geest vergen dan het dagelijkse leven.
Ik ben er van overtuigd dat het ontwikkelen van authenticiteit, zingeving en langdurige zorgzame relaties de mens gezond houd in crisis
Mijn ervaringen.
Een inzicht wat me nog bijstaat is dat in de uitputting van het vier dagen niet eten en in de open lucht slapen er een energetische verdieping ontstond. Dit werd vertaald in het zinnetje; een laag dieper dan opgeven is rustig doorgaan. Ik had na de tweede dag gevoelens en gedachtes van opgeven en door daar mee te zijn kon ik elke seconde dragen en rustig doorgaan. Wanneer ik daarna stress had in het dagelijkse leven werd ik herinnerd aan deze ervaring.
Een andere ervaring was een verdwaald zijn in de bergen in India met mijn vriendin. In het zoeken naar de weg terug liepen we berg op en af zonder eten en drinken. De omgeving was bekend met wilde roofdieren. Het lichaam produceerde telkens weer een enorme overlevingskracht. Toen zag ik dat de energie die ik in het dagelijkse leven gebruik echt minimaal is. Er is zoveel meer. beschikbaar. Na drie dagen vonden we weer het juiste pad.
De situatie waar ik mezelf en mijn familie op dit moment in heb gebracht is een thuisloos leven leiden. Ik ben nog in aan het ervaren en onderzoeken hoe dat voor mij en mijn omgeving is. De veiligheid en structuur van een werkend leven in een vast huis heeft iets aangenaams. Toch kreeg ik er genoeg van. Ik wilde geen hypotheek meer en niet meer leven in de massavorming rondom het covidbeleid. Ik begon te verlangen naar flexibiliteit en radicale onafhankelijkheid. Nu is de ondertoon een soort verlorenheid en grijpen naar vastigheid. De andere kant is een grenzelose potentie van iwe en waar ik ben op de aardbol. Steeds weer mezelf thuisvoelen waar ik ben. Het vele buiten zijn brengt een verdergaande gezondheid verwondering van de natuur. Dat ik dat niet heb gezien al die tijd. In feite kan ik nu zien dat mijn luie (werkende) leven en de overheid manipulatie een crisis was.
Ontwaking versus groei.
De beweging in mijn leven om spannende situaties op te zoeken en daardoor een beter mens te worden is onderdeel van mijn leven. Het gaat vanzelf. De paradox is dat ontwaking geen enkele verbetering behoeft. Dat is al compleet in zichzelf. Beiden zijn er tegelijkerijd en hebben andere wetmatigheden. Het enige wat ik weet is dat ik de hoogste energie/impuls blijf volgen.
Video’s.
Hieronder een video van Mattias Desmet waarin hij helder uitlegt hoe massavorming werkt;
Een persoon kan een heel systeem hervormen
Ook een video van Solzjenitsyn die een eigenzinnige kijk heeft op de wereld. Beiden zien het ontwikkelen van persoonlijke ethiek als de richting van de toekomst in tegenstelling tot de opkomende technocratie/transhumanisering die neigt naar de ontmenselijking van de cultuur.