PRI

PRI is een psychologisch hulpmiddel om via afweermechanismes de pijn van vroeger te voelen, te herkennen als ´oud´ en daardoor weer in de openheid te komen van je natuurlijke onbelaste staat vol mogelijkheden.

Oude behoeftes of pijn die ik ken zijn;
1. er is geen enkele zin of vreugde, wat ik ook doe er is alleen pijnlijke leegte
2. er wordt niet naar mij geluisterd, ik doe er niet toe, ik moet me aan de ander aanpassen
3. ik sta er alleen voor, een behoefte aan steun

Vanuit de PRI heeft iedereen 3 tot 4 van dit soort oude behoeftes of pijn die wanneer ze niet als ´oud´ herkent worden het dagelijkse (volwassen) leven belemmerend beïnvloeden. Afweermechanismes ontstaan onbewust en helpen om de oude pijn niet te voelen. Afweermechanismes beperken tegelijk de bewegingsvrijheid van de persoon en de realisatie van je werkelijke zelf. Het mooie is dat je niet hoeft en zelfs niet kan veranderen. Het gaat er om dat je ervaart en aanvaard dat je niets meer aan deze oude pijn kan doen. Het verleden is voorbij en in dit moment is er eigenlijk niet zoveel aan de hand. De volwassen situatie is dan dat deze oude pijn af en toe opkomt, maar je niet meer verlamt of aanzet tot onbewust afweergedrag.

Mijn afweersysteem.
Om 1 niet te voelen ontstaan de volgende afweermechanismes. Ik voel niets of weinig en vind dat het altijd goed gaat (ontkenning van behoeftes). Een relatie of een project waarbij ik mijn talenten kan neerzetten (valse hoop) geven zin en afleiding van de vreugdeloze leegte. Wanneer ik deze afweermechanismes doorzie en blijf voelen kom ik bij zelfondermijnende gedachtes zoals; ik kan het niet (primaire afweer) en pure angst. Wanneer ik deze er ook laat zijn dan voel ik  de droge leegte en vreugdeloosheid die ik vroeger moet hebben gevoeld. Er is niets wat mij kan helpen in deze staat. Wanneer ik deze blijf ervaren en er een besef is dat ik er op geen enkele manier aan kan ontsnappen ontstaat er op een gegeven moment rust. In deze rust ontstaat een vreugde van er zijn (ik ben).

Om 2 niet te voelen laat ik bijvoorbeeld anderen hun gang gaan en volg hun behoeftes (ontkenning van mijn behoeftes). Wanneer ik me wel uitspreek en ik het gevoel heb dat mensen niet luisteren kom ik in boosheid (valse macht). Vervolgens spreek ik me niet uit (ontkenning van behoeftes), omdat ik het idee kan hebben dat mijn idee niet de moeite waard is (primaire afweer). Waarom zouden anderen luisteren naar wat voor mij waar of belangrijk is? (primaire afweer). Wanneer ik deze afweer doorzie en me met deze gevoelens toch ga uiten kan ik angst voelen om het contact met de ander te verliezen. De realiteit is vaak dat mensen wel naar me luisteren wanneer ik me uit. De gedachte die dan op kan komen is ik moet me meer uiten (valse hoop). Het direct voelen van het er niet toe doen en het herkennen als een oud gevoel geeft direct zicht op de realiteit. Mensen hebben weerstand en afwijkende meningen waardoor ze niet altijd naar mij hoeven en willen luisteren. Ik ben wie ik ben en zij zijn wie zij zijn.

Om 3 niet te voelen wil ik versmelten met een vrouw of zoek ik een groep op waar ik gewaardeerd wordt (valse hoop). De vrouw en de groep staan voor de voeding die de moeder geeft. Wat ook voorkomt is het voelen van de directe angst om alleen te zijn. Dit gaat dan gepaard met een gevoel van ik kan het niet aan (primaire afweer). Dit heeft zelfs enkele keren geleidt naar angst aanvallen op momenten dat ik me geen onderdeel van een relatie of groep voelde. Toen ik dit gevoel van alleen zijn in zijn puurheid kon ervaren zijn de angstaanvallen niet meer teruggekomen. De angstaanval ontstond als afweer tegen de enorme pijn van het afgescheiden of alleen zijn. Het besef dat de pure eenzaamheid en het gevoel het niet aan te kunnen een oud gevoel is maakt de beleving neutraal en niet bedreigend. De afweer blijft dan ook weg. De pijn die zich openbaart als een achtergrond gevoel verandert meestal binnen een paar minuten tot enkele uren vanzelf weer in iets anders. Er is niets wat ik kan of hoef te doen.

Waar het om gaat is om de kinderbehoeftes en pijn terug te vinden via de herkenning van de afweer in het moment. Het volwassen bewustzijn (in PRI bedoelen ze daarmee je natuurlijke vrije staat) kan makkelijk met deze oude pijn zijn. Zolang het gezien wordt als pijn in het heden blijven er afweermechanismes spelen en regelt het kindbewustzijn de volwassen wereld. De volwassen wereld is een wereld vol mensen, kracht, creativiteit en mogelijkheden.

In PRI draait alles om het omkeren van de afweer om daarna de oude pijn te voelen en te herkennen als oude pijn. Een belangrijk principe hierbij is dat je de opkomst van de afweer niet kan beïnvloeden, die ontstaat onbewust. Wat je wel kan doen is het stoppen, wanneer je er bewust van wordt. PRI werkt vanaf dat moment. De bewustwording wordt steeds groter waardoor de afweer steeds eerder wordt herkent en op een gegeven moment overbodig is, omdat de oude pijn volledig welkom is.

Ik zet hieronder de verschillende omkeer stappen neer van de verschillende afweermechanismes. Koop het boek….

Primaire afweer (PA).
1.herkennen PA
2.ontmaskeren als illusie
3.PA afserveren
4.terug naar het symbool
5.de angel in het symbool opsporen
6.de angel uitvergroten
7.de oude pijn toelaten

Valse Hoop (VH)
1.herkennen VH
2.stoppen van het valse hoop gedrag en blijven voelen
3.de valse hoop formuleren
4.de valse hoop laten instorten
5.de oude pijn toelaten

Valse Macht (VM)
1.herkennen van VM
2.de valse macht niet uiten of het stoppen met uiten
3.de angel opsporen en uitvergroten
4.de aandacht van het symbool losmaken en op jezelf richten
5.de oude pijn toelaten

Ontkenning van behoeften (OvB)
1.herkennen van OvB
2.het symbool en de angel opsporen
3.concentreren op de angel
4.omkeren van OvB gedrag
5.concentreren op het lichaam
6.behoefte opsporen
7.oude pijn toelaten en benoemen

Angst
1.herkennen van angst als afweer (er is geen direct gevaar)
2.vraag je af; wat is het ergste wat er kan gebeuren?
3.stel je voor dat het gebeurt (fantaseer of verbeeld)
4.voel welk gevoel dit oproept
5.concentreer je op deze oude pijn en geef het ruimte
6.doe waar je bang voor bent nadat de oude pijn is weggebd (tenzij er direct fysiek of financieel gevaar ontstaat)