Alles is er tegelijkertijd
Wat ik tegenkom tijdens focussessies is de aanwezigheid van drie ego’s (energetische structuren);
1.non duale essentie (zijn)
2.een verkrampt patroon (zelfafwijzing, onvolgroeid deel, terughoudendheid)
3.een gevoel over de verkramping (afwijzing van de zelfafwijzing)
De eerste is de onveranderlijke achtergrond die er al is in de baby staat. De laatste twee zijn altijd een resultaat van verinnerlijkte object-relaties met de ouder die als een energetische structuur in de vrije ruimte wordt opgebouwd. Door innerlijk “hallo” te zeggen tegen de dynamiek van deze drie ego’s mogen de lijflijke sensaties die ermee gepaard gaan er zijn en krijgt alles ruimte. In deze ruimte lossen object-relatie sensaties op en veranderen ze in non duale essentie. Het oplossen gaat gepaard met beelden, sensaties, inzichten en lichamelijke shifts. Het is een innerlijke alchemie. Een proces wat altijd op dezelfde manier werkt en in een focussessie zichtbaar wordt. In de non duale staat is de herkenning van jezelf als Kennendheid eenvoudig, omdat er rust is om deze subtiele perceptie te ervaren.
De zelfafwijzing komt voort uit het niet voldoende steunend aanwezig zijn van de ouder. Deze ervaring wordt verinnerlijkt en vormt de kern van het gevoelsidee van de persoon. De persoon voelt zich inadequaat, niet goed genoeg. Tijdens focussessies komt dit naar voren in bepaalde lichamelijke ervaringen.
De afwijzing van de zelfafwijzing is een dynamiek die probeert te helpen door het inadequate deel af te wijzen. Het heeft het verlangen om totaal onafhankelijk van anderen te kunnen zijn, omdat de ouder niet steunend was. Dit uit zich in een weerstand tegen het kwetsbare behoeftige afgewezen onvolwassen kinderlijke impulsieve deel in ons. Het drukt deze ervaring weg, zodat er geen hulp of contact nodig is. Dit is tegelijk een weerstand (angst) tegen echte hulp van buitenaf zoals een geliefde, therapeut of leraar kan bieden. Dus: de steun die zo gemist is in de jeugd, wordt niet opgezocht door het afwijzen van ego zwakte. Deze koppeling wordt niet vaak erkent.
Een andere kant is dat het alleen ervaren van het inadequate deel het gevaar in zich heeft om afhankelijk te worden van een autoriteit. Dat is ook niet gewenst. De wens is om langdurige samenwerkende relaties aan te gaan vanuit een evenwichtig functionerende innerlijke dynamiek. De druk van de buiten en binnen wereld aankunnen.
De afwijzing van de zelfafwijzing gebeurt meestal door iets wat wij de innerlijke kritikus noemen. Het geeft een valse kracht die probeert het inadequate deel van het ego op te heffen. Dit werkt niet, omdat ze met elkaar in gevecht komen. Deze dynamiek versterkt juist het gevoel van inadequaat zijn. Wanneer er geen ervaren is van deze dynamiek blijft het zich uitspelen. Dit kan een heel leven doorgaan. Door er bewust van te worden ontstaat de mogelijkheid om er “hallo” tegen te zeggen. Dit “hallo” zeggen is een subtiele lichamelijke vaardigheid en werkt rustgevend en inzichtgevend. Het lichaam weet namelijk ook precies hoe het zich goed kan voelen. Wat in de weg staat is de onwetendheid van deze specifieke ego dynamiek die zich in honderden manieren kan manifesteren. De kern is echter eenvoudig en altijd hetzelfde. Door dit helder te zien ontstaat er dis identificatie, onthechting en essentie.
De kracht van focussen is dat je de werkelijke lichamelijke/energetische dynamiek ervaart en de mentale inzichten daaruit voortkomen. Dat werkt vele malen beter dan vanuit mentale concepten iets proberen te voelen. Die verinnerlijkte dynamiek is ontstaan in een periode waarin alles lichamelijk gebeurde. Het lichamelijk her ervaren is de beste manier om alles weer te laten ontrafelen. Een extra kracht is dat het focusproces de verantwoordelijkheid en de groei bij de persoon zelf legt door het proces volledig bij de ander te laten en na afloop het lichaam te bedanken voor de informatie.
Essentie is een subtiele substantie die in het bewustzijn komt in rust. In deze rust is het makkelijker om jezelf als Kennenheid te ervaren. Zelfrealisatie zit in het steeds subtieler kunnen ervaren. Dat is de beweging die elke seconde plaatsvindt. Zelfrealisatie gebeurt elke seconde door lichaam, denken en voelen heen. Voor deze beweging heb ik een gestructureerde focusoefening ontwikkeld die aan te leren is. Mijn ervaring is dat mensen die jaren zelfonderzoek hebben gedaan door deze oefening ineens het licht kunnen zien.