De innerlijke splitsing van Zijn is veroorzaakt door een gebrekkige holding van de omgeving. Het creëert een ervaring van gevaar in het zenuwstelsel. Zorgzame intieme relaties zijn dan ook helend. Waar het omgaat is dat je met elkaar een diepe ervaring creëert van intimiteit, veiligheid, gehoord en gezien voelen. Dat je helemaal jezelf kan zijn. Om een zorgzame relatie op te bouwen heb je een stevige verankering in het lichaam nodig, omdat je grenzen en verlangens moet kunnen aangeven. Het voelen van het lichaam geeft vertrouwen.
Wanneer je kunt aangeven wat je precies wil en kunt horen wat de ander precies wil ontstaat er een echt contact en een versterking van aanwezigheid en Zijn.
Dat relaties een moeilijk experiment zijn is volgens mij bij iedereen wel bekend. Waar ga je te veel mee met de ander en waar ga je te weinig mee. Daar zijn geen regels voor. Dit ontstaat in het relateren en ervaren van het moment. Geen enkele denkstructuur biedt houvast. Voor een echt relatieonderzoek heb je een subtiel waarnemingsvermogen in het lichaam nodig waarin je elke sensatie bewust voelt en in relatie brengt.
Het gaat niet om de uitkomst, maar om hoe je in het moment met gevoelens van hechting omgaat (verlangens, angst, kracht, grenzen, pijn, genot, afstand en nabijheid).
Open relatie.
De laatste tijd hoor ik steeds meer mensen over serieuze expirimenten met open relaties. Ik heb het in dit geval over monogame relaties waar beide partners ook intieme relaties buiten de relatie kunnen aangaan.
Ik kom bij vormen van open relaties terecht in pijnlijke emoties zoals jaloezie, angst, bezitterigheid, slachtofferschap en verkramping. Ik zie het als mechanische lichamelijke (hechtings) reacties die horen bij een relatie. Ik kan de emoties dragen en tijdelijk overstijgen, maar over het algemeen vind ik ze zo onprettig dat ik ze niet te veel in mijn leven hebben. Dat is voor mij een reden om het gebied van ´open relaties´ niet actief op te zoeken.
Er zijn ook allerlei positieve emoties zoals verliefdheid, versmelting, overvloed, genot en andere soorten van bevrediging. Dit zie ik ook als mechanische lichamelijke (hechtings) reacties.
Wanneer ik uit het gebied van een ´open relatie´ stap houden de bijkomende emoties ook op. Zo simpel is het.
Seksualiteit.
Het onderzoek in een open relatie gaat meestal over intimiteit en seksualiteit. Er zit in onze cultuur een slot op het voelen van de seksualiteit en de genitaliën. Dit staat ook voor de onschuldige genietende levensenergie. Kun je seksualiteit open zetten en voelen zonder er te veel in mee te gaan en zonder het op slot te zetten?
Wanneer ik met iemand seks heb vind er een fysieke en geestelijke versmelting plaats die voor altijd in mijn systeem blijft. Er wordt bij de penetratie echt contact gemaakt. Dit is een lichamelijke ervaring die voor het denken niet te vatten is. Deze voortgaande intieme verbinding wordt later meestal een bron van pijn in een open relatie.
Bio energetisch werkt het zo dat wanneer twee lichamen zich tot elkaar aangetrokken voelen er een energieopbouw plaatsvindt die uiteindelijk ontladen wordt door klaarkomen. De energieopbouw resulteert in een fysiek contact met de lichaamsdelen waar het bloed het meest aan de oppervlakte ligt (lippen en genitaliën). Dit is misschien niet romantische, maar wel feitelijk waar. In de bio energetica is het uitgangspunt dat geluk ligt in de vrije stroom van levensenergie. De vrijheid is een oneindige reeks van oplading en ontlading van het lichaam.
Ik moet dan altijd denken aan de bonobo aapjes. Die beheersen dit fysieke spel door voor elk conflict (wat een oplading in het lichaam is) eerst seks te hebben en dan het probleem op te lossen.
Dan zijn er ook nog allerlei tantrische onderzoeken zoals seks zonder klaarkomen en energie stromen verbinden waardoor er een verruiming van bewustzijn ontstaat. Daar ben ik niet in thuis.
Vreemdgaan en scheiden.
Wanneer je het iets ruimer trekt liggen de fenomenen ´vreemdgaan´ en ´scheiden´ op het raakvlak van een open en monogame relatie. Het zijn dezelfde verlangens alleen is het niet of moeilijk bespreekbaar. In dit gebied ontstaat dan ook ´geheimen´ en ´liegen´. Seksuele energie is enorm sterk en irrationeel. Een heel groot deel van de relaties in de wereld is eigenlijk bezig met een verruiming van de relatie.
Monogame relatie.
Mijn onderzoek gaat met name uit naar het verblijven in de soberheid van een monogame relatie. Uiteindelijk ervaar ik het meest geluk in de rust van een monogame relatie. Het onderzoek van een ´open relatie´ heeft in mijn geval ook iets van ontsnapping in zich. Ontsnapping aan werkelijke intimiteit en aan de leegte van de rust. Wanneer mijn vrouw en ik volledig op elkaar gericht zijn door alle emoties en gedachtes bespreekbaar te houden is er niemand anders nodig. Wanneer we gebieden laten liggen kan er een ´ontsnappen uit de relatie ontstaan´.
Een monogame relatie inspireert mij om de onmatigheid van mijn verlangens naar meer (seksueel en intiem) genot te transformeren naar soberheid en aanwezigheid. Maar ook om steeds weer mijn volledige autonomie te vinden in de versmelting. Door dieper in de monogame relatie te gaan en niet weg te lopen wanneer het moeilijk word kom ik steeds weer bij subtielere patronen weerstand en gehechtheid. Het steeds meer doorzien van deze lagen houdt de relatie levend en fris. Dit is een gebied waar vragen ontstaan zoals ´wat is een relatie eigenlijk?´ en ´hoe komt het dat er nog steeds een wil is om bij elkaar te blijven?´. Wanneer ik op deze manier met mijn vrouw ben kom ik er steeds weer achter dat ik haar niet kan kennen. Het is altijd nieuw en veranderlijk. Deze openheid neem ik ook weer mee de wereld in.
De paradox is dat in een dergelijke hechte relatie soms ruimte ontstaat voor een ´open relatie´. Dit gaat goed zolang de aandacht zich op elkaar richt. Wanneer het uit een te kort voortkomt of als een van beide uit contact gaat is dat direct voelbaar en ontstaat er gedoe.
Wat me het meest raakt in het relatieonderzoek is de steeds diepere ontspanning van het lichaam die zich vertaald in steeds minder geïsoleerd zijn. De geïsoleerde persoon is in mijn ervaring een (onbewuste en subtiele) verkramping in het lichaam. De ontspanning ontstaat in het zorgvuldig relateren met elkaar waardoor het gevaar van ´vroeger´ smelt en verdwijnt. In mijn ervaring heb ik iemand anders nodig om het patroon van isoleren te doorbreken. Sommige innerlijke patronen kun je niet alleen oplossen of bewust maken. Hiervoor kun je elkaar dus gebruiken.
Wat voor mij vast staat is dat er geen vaste moraal of regels zijn in de relatie als diepgaand zelfonderzoek. In het moment bepaal je samen wat de grenzen en de mogelijkheden zijn. Wat ik benadruk is dat voorzichtigheid, veiligheid en zorgzaamheid onderdeel zijn van een goed onderzoek. Het conceptuele kader is vaak het zoeken naar onzelfzuchtigheid en vrijheid van pijnlijke emoties zoals jaloezie etc. Mijn ervaring is dat dit een onmogelijke zoektocht is. Het lichaam reageert altijd met dit soort emoties op hechting en verlies.
Onpersoonlijke liefde.
`Absolute waarheid´ ontstaat wanneer de ´persoonlijke liefde´ wordt uitgebreid met het vinden van ´onpersoonlijke liefde´. Je hebt als mens en bewustzijn de mogelijkheid om ´persoonlijk´ te zijn en om ´onpersoonlijk´ te zijn. Wanneer het verzamelpunt van de aandacht in de conceptloze aanwezigheid ‘ik ben’ of in het ‘absolute’ ligt spelen de vormen van lichamelijke en daarmee persoonlijke liefde niet. Wanneer jezelf ervaart als het ‘absolute of bewustzijn’ kom je in een andere gevoelswereld. Daar is vreugde zonder reden, sereniteit, helderheid en een vorm van alleen zijn. Vroeg of laat ontstaat er weer een identificatie met het lichaam en maak je weer persoonlijk/lichamelijk contact en ervaar je persoonlijke emoties. De mens is van nature egoistische en bezitterig. Dit aanvaarden brengt een bepaalde onthechting en stopt het zoeken naar onzelfzuchtigheid en alles belangeloos delen.
Wanneer je de hechting aan de voorkeuren loslaat is er totale vrijheid.
Laat je aandacht vrij bewegen en vertrouw op de intelligentie van je innerlijke leraar.