Een onderscheid zien in soorten relationele liefde geeft een praktisch handvat om ermee om te gaan. In de taal lopen de soorten liefde meestal door elkaar heen waardoor er verwarring ontstaat in relaties. In mijn ervaring zijn alledrie de soorten liefde die ik hieronder beschrijf in elke relatie die ik heb.
Liefde voor mijzelf.
Dat is de liefde voor mijzelf als persoon. Het houden van mijn lichaam en geest. Het open staan voor al mijn gedachtes en lichamelijke kenmerken (van verslaving tot sexualiteit). Ik behandel de buitenwereld zoals ik mezelf behandel en andersom.
In schaduwwerk is het een bekend fenomeen dat wanneer je een afkeer of juist een idealisatie hebt naar iemand het een onbewust – nog niet geliefd – deel van jezelf is. Wanneer dit onbewuste deel gezien wordt verdwijnt de overmatige lading naar de ander.
Wederkerige liefde.
Dit is de liefde die een reactie verwacht. De meeste mensen hebben een innerlijk rekensysteem die de balans bijhoudt van geven en nemen. Deze voorwaardelijke liefde kan tussen iedereen spelen. Kind-volwassenen, ouder-kind, vrien- vriend, vriend-vriendin, mens-huisdier, mens-wereld, etc.
Zo kwam ik er op een gegeven moment achter dat de vaderliefde voor mijn kinderen ook de wederkerige liefde ging meten. Houden ze wel van mij en laten ze dat blijken. Terwijl er ook de onvoorwaardelijke liefde doorheen speelt.
Goddelijke liefde.
Dit is de onvoorwaardelijke vorm waarin de vader of de moeder om niets van het kind houdt. De ouder is vergelijkbaar met het Goddelijke. God die van iedereen houdt, iedereen ontvangt en vergeeft.
Ik ben me steeds meer bewust dat ik in een soort opa liefde kom, waarin ik zelf niets meer hoef en de ander ook niet. Een afstand en tegelijk betrokkenheid met de wereld, anderen en mezelf. Er is een onvoorwaadelijke liefde voor alles.
Ontwaakte liefde.
Ontwaakte liefde zie ik niet als relationeel. Het is een mijzelf ervaren als liefde, ruimte, leegte, aanwezigheid, etc. Er is hier niets om lief te hebben. Het is een non duale perceptie van liefde.