fbpx
06 48477946 en 06 57934749 info@spiritueelleraar.nl

Mijn ervaring is dat structuur uiteindelijk naar levenloosheid kan leiden. We hebben (in Nederland) vrijwel alles in het dagelijkse leven gestructureerd om allerlei redenen. Deze structuur heeft bij mij de neiging om het volgen van behoeftes in het moment te onderdrukken.

Tijdens de retraite vorige week ging ik zo in het moment, de natuur en het samenzijn op dat ik mezelf op een gegeven moment naakt in een sharing bevond met mijn zonnebril op. Er zat voor mij en de deelnemers een natuurlijke vanzelfsprekendheid in. Beide aspecten (naakt en zonnebril) doe ik nauwelijks in mijn gestructureerde Nederlandse leven. Iets in mij kiest daar voor veiligheid en aanpassen in plaats van volledig mijn behoeftes te volgen. Ik word me bewust dat ik mezelf in de Nederlandse structuur onderdruk. Het beeld is een dunne grijze deken die over me heen ligt. Ik heb er niet echt last van, maar echt vrij voelt het ook niet.

Wanneer ik het vertaal naar de peilers van de Authenticiteitcirkel volg ik hier meer mijn surrendered leadership van de ik-ruimte. Werkelijke vrijheid zit voor mij in het meebewegen op de energie en impulsen in het moment. Daar is altijd die frictie van ik en wij (groepsnormen, cultuur). Ik heb een goed gevoel ontwikkeld voor de wij-ruimte. Wat is de sfeer in de ruimte en hoe kan ik onzichtbaar worden. Vanuit die kwaliteit geef ik ook groepen. Ik heb een subtiel gevoel voor de sfeer in de groep en hoe de helende onderstroom alles steeds weer in harmonie brengt. Ik kwam er op een gegeven moment achter dat de schaduwzijde van de kwaliteit van de groep aanvoelen is dat ik mijn eigen behoeftes niet meer voel. Ik ben als facilitator niet volledig bij mijn kwetsbaarheid. Dat neigt naar beroepsdeformatie. Wanneer ben ik er als facilitator ook als kwetsbaar persoon? Die grens opzoeken vind ik leuk. De momenten van faciliteren en als deelnemer aanwezig zijn gebeuren steeds meer vanzelf. Ik speel met het structuur aanbrengen/benoemen door het aanvoelen van de groepsenergie en geef mezelf de ruimte om even niet te faciliteren. De werkelijke leider en facilitator is de kracht die alles beweegt. En die kracht is (in het moment) meestal niet te begrijpen.

Tijdens de retraite ontstond een sfeer van structuurloosheid. Vanuit mijn gewaarzijn ontstaan er dan veel momenten waarin we als groep zwemmend zijn. Dat is een combinatie van vervelen, niet weten wat er gebeurt, waar het heen gaat en het dragen van bijkomende spanning. En dan plop, neemt iemand ineens een initiatief of er gebeurt iets en vloeit de boel weer. Door de structuurloosheid gaan mensen vroeg of laat uit van hun eigen leiderschap en komen dan in beweging vanuit die innerlijke kennendheid. Er ontstaat voor magie, gekkigheid en de stroom van heling.

In het moment ontstaat structuur. Wanneer ik daarin verblijf is er een voortdurend weten van wat ik wil en welke richting ik op ga. Dat is de peiler; vertrouw op wat er is. Tegelijkertijd kunnen er allerlei gedachtes en gevoelens zijn van twijfel en weerstand, maar die onderliggende wetendheid dat het klopt is net als de Kennendheid in Zelfrealisatie. Stevig, zacht en nauwelijks voelbaar wanneer ik vanuit een mentale structuur leef. Authenticiteit in het moment en Zelfrealisatie zijn sterk met elkaar verbonden.

Afgelopen maand heb ik met twee mensen gewerkt die nog minder structuur aanhouden dan ik. Ik begon te zien dat het leven me iets wilde vertellen. Hoe zou het zijn om structuurloos te leven en groepen te leiden?

Het leven geeft de hele tijd seintjes over de richting mijn ontvouwing. Wanneer ik oplet door met die perceptie naar de dingen te kijken is het wonderbaarlijk wat er gebeurt. De peiler vertrouw op wat er is uit de Authenticiteitcirkel gaat heel ver.

Tom vertelde een voorbeeld dat wanneer hij slaapt en er valt een blik in de schuur van een schap, omdat de kat aan het spelen is en hij wordt er wakkeer van hij dat kan lezen als; ik moet nu uit bed, ik weet niet waarom, maar ik moet in beweging komen.

Er zijn zoveel structuren in elke situatie; sociale normen en waarden, spirituele ideaalbeelden, verwachtingen, overtuigingen, etc. In de mentale stilte verdwijnen die structuren en ontstaat er ruimte om subtiel te voelen. In dit voelen openbaart zich voor mij de kracht die mij stuurt. Die is verbonden met het geheel en kent haar eigen ontvouwing en tijd. Tijd komt voort uit het bewegen van dingen (planeten bijvoorbeeld). Wanneer ik me vestig in mijn natuurlijke beweging is er een organische beleving van tijd. Alles gebeurt wanneer het gebeurt. Wanneer ik die subtiele kracht volg is er altijd een gevoel van JA. Mijn denken probeert er iets van te maken en begrijpt het meestal achteraf pas.

Gisteren kreeg ik de impuls om een tattoo te nemen. Er was een onderliggende stuwing om alle handelingen te doen om een tattoo te krijgen. Daaromheen allerlei gedachtes van twijfel en het willen begrijpen; ik ben al vijftig, iedereen heeft tattoos, het is wel definitief, zonde van het geld, etc. Ik maakte op een gegeven moment contact met een krijger of jagersenergie en kreeg beelden van culturen waarin mannen en vrouwen zich laten versieren met allerlei dingen. Die energie wil er ook in mij zijn.

De houding is steeds weer het volgen van mijn behoeftes en gevoelens van verliefd zijn. Het steeds weer met het structuurdenken uit weg gaan van de kracht die mij beweegt. Ik ben de Kennendheid en mijn leven als persoon heeft een eigen intelligentie. Ik hoef me daar niet mee te bemoeien.

Ik liep door de oude stad van Ibiza en op een gegeven moment kwam ik op een plek waar een meisje gitaar speelde. Zuivere klank en ik voelde een zachte pijn in mijn hartstreek. Het raakte iets in mij. Ik begroette haar en liep verder. Tien minuten later kreeg ik de impuls om terug te lopen. Ook weer allerlei gedachtes en impulsen om het niet te doen. De onderliggende kennendheid bleef me echter die kant op bewegen. Ik ging in de buurt zitten en luisterde naar haar en mezelf. Het klopte. Naar afloop heb ik een cd van haar gekocht en de contactgegevens naar de programmamaker van het OpenUP gestuurd. Ik ben benieuwd wat dat oplevert.

Er zijn nog honderden voorbeelden van alleen deze week al hoe mijn leven zich in de dagelijkse dingen spontaan ontvouwt door het meer volgen van mijn behoefte. Structuurloosheid kan leiden naar een intensiteit waarin van alles meer is; meer confrontatie (botsende structuren), meer extase, meer verveling, meer magie, meer gedachteloosheid, meer….

Share This
Stel hier je vraag