Elke dag ben je in zelfrealisatie alleen ben je er niet bewust van. Op het moment dat er even geen denken is, is er geen concept. Wanneer er geen concept is, is er niemand en geen wereld. Dat is de ruimte tussen twee gedachtes. Dit gebeurt je voortdurend, maar omdat je er niet bewust van bent gaat het aan je voorbij. Je kijkt er voortdurend overheen. Het denken is een energetisch proces wat dingen objectiveert; dat is een stoel, dat is een boom, dat is een auto… Het is een focussen van de aandacht.
Wanneer je stopt met het benoemen van dingen – dat vereist enige oefening – dan ontstaat er een andere waarneming. De waarnemer en de objecten vallen weg en er is conceptloze stille oneindig ondefinieerbare levendige aanwezigheid. Er is geen beleving van een persoon of een wereld. Er is ‘er zijn’. Deze natuur van ‘er zijn’ heeft een diepere oorsprong en die is kenbaar als een reflectie. Een mooi woord is ‘kennendheid’.
Begin simpel ‘er te zijn zonder concept’. Dit is een levendige reflectieve non-activiteit die elke milliseconde plaatsvindt; ‘ik’, ‘ik’, ‘ik’, ‘ik’. Dit is niet het concept ‘ik’ als persoon, maar als bewustzijn. Het concept ‘bewustzijn’ is in het echt iets levendigs, wat ik probeer helder te maken met ‘ik’, ‘ik’. In dit brede levendige niet focussende bewustzijn is de wereld zoals je die ziet in het benoemen van dingen er nog steeds. Het wordt alleen geheel anders waargenomen. Er is een subtiele energetische gewaarwording met een versmeltende en heldere essentie. Leeg van concept en inhoud, vol met een substantie van aanwezigheid.
In deze ervaring van aanwezigheid (ik ben) is er geen enkele beoefening van wat dan ook nodig. De enige oefening die hier van toepassing zou kunnen zijn is de ervaring van ‘aanwezigheid’ als object maken en daar verblijven. Het is een stoppen.
Stoppen met denken is een manier om beter zicht te krijgen op dit bewustzijn en wanneer het eenmaal gezien is wordt het ook te ervaren in en tijdens het denken. Het is er altijd als een subtiele ondergrond van alles. Dit zien zal op een gegeven moment je perceptie van identiteit veranderen. Je gaat jezelf ervaren als bewustzijn zelf.
Er ontstaat een totale flexibiliteit. De beleving is zoiets als; er is bewustzijn….. en wanneer er iemand iets tegen je zegt vindt er een focus van de aandacht plaats en verschijnt de hele conceptuele toestand van de persoon en de wereld. Er is echter geen voorkeur tussen bewustzijn zijn of persoon zijn. Alles is hetzelfde.