Trauma is het vastzetten van de levensstroom door een bedreigende gebeurtenis. Er was te veel, te snel en te plotseling een gevoel van angst. Dit kan gaan om misbruik, mishandeling, natuurrampen, ongelukken, overvallen, etc. De stress reactie gaat in het lichaam zitten en bepaalt de perceptie van het dagelijkse leven. Dit is in subtiele mate gedurende de dag te ervaren.
De reactie van vechten, vluchten, bevriezen of in elkaar storten blijft een gevoelige reactie wanneer een trauma niet ontspant. In het zijn met mensen met een trauma is de weg; erbij zijn, zodat de bevriezing kan dooien en de dissociatie of hetin elkaar storten weer kan bewegen. Door het hier en nu te benadrukken en via het in beweging laten komen van de vlucht en vecht reactie naar een gevoel van invloed hebben op het leven. Dit weer invloed hebben en kunnen reageren wordt ervaren als veiligheid. In een vries of in elkaar stort reactie zijn er geen mogelijkheden om te reageren. De angst is te groot en er is te weinig uitweg.
Het leven bestaat in eerste instantie uit overleven en dat betekent voornamelijk zorgen voor onderdak, eten, warmte en relaties. Deze schijnbare eenvoudige dingen zijn voor veel mensen al een bron van stress. Ik werk onder andere met dakloze mensen en wanneer je geen eigen plek hebt ben je gedesoriënteerd in ruimte en tijd. Er is leegte en stress. Tegelijk zie ik dat veel mensen in onze samenleving drie maanden loon verwijderd zijn van dakloosheid. Het kan ons allemaal overkomen. Het dagelijkse leven van gezin en werk lijkt simpel, maar is in werkelijkheid zeer complex. Je hoeft maar een kleine onaangepastheid of tegenslag te hebben en je red het niet.
In de individuele begeleiding zoeken ik eerst naar patronen van omgaan met de belangrijkste levensthema’s (geld, werk, relatie, wonen en gezondheid) en de stress die dit met zich meebrengt. Wanneer dit helder is gaan we naar een ervaring van essentie. In een ervaring van essentie is er compleetheid, sereniteit, vreugde en kracht om niets. Dit is een vreemde ervaring, omdat trauma, stress en essentie dus schijnbaar tegelijk aanwezig kunnen zijn. Door steeds te wisselen van de ervaring van essentie naar de problemen in het dagelijkse leven (machteloosheid, angst, te kort, etc.) ontstaat er langzaam en zeker rust in het systeem. De perceptie verschuift van trauma en stress naar een voortdurende ervaring van essentie. Eenmaal in essentie aangekomen wordt het makkelijk om jezelf te ervaren als bewustzijn.
Waarom zou je jezelf willen realiseren als bewustzijn? Wanneer je jezelf ervaart als bewustzijn is elke stress en angst verdwenen. Voor de persoon betekent dit uiteindelijk dat het leven wordt gezien zoals het is; soms is er gevaar en meestal niet. De fysieke dood is onvermijdelijk en er is voldoende tijd om te genieten van het fysieke leven.
De betekenis en zingeving zit in de eenvoud van aanwezigheid. Dit besef maakt het leven simpel.