Ik ervaar mezelf als bewustzijn waardoor de perceptie van mezelf als persoon en de wereld ruim is. De lichamelijke informatieverwerking heeft een ander referentiekader. De ervaring wordt herleidt vanuit een heel zijn, een zijn en perfectie.
Wanneer de identificatie met het lichaam losser wordt ontstaat er een zijnsgerichte aanwezigheid. In deze nu-ervaring zijn ruimte, tijd, lichaam en persoon structuren in bewustzijn. Dit is eenvoudig te ervaren door een paar seconde in de conceptloze aanwezigheid (ik ben) te verblijven. Hier is er geen probleem, hechting of relatie. Er is alleen bewust-zijn.
De denkgeest die gebonden is aan het lichaam is de grootste belemmering om eenheid te ervaren. De lichamelijke denkgeest is geprogrammeerd om het lichaam te laten overleven door genot te nastreven en pijn te vermijden. Op het moment dat er een identificatie met het lichaam plaatsvindt kom je direct in de structuur van terecht die gaat over overleven, doodgaan, strijd, afhankelijkheid, lijden, afgescheidenheid, etc.
Wanneer je meer en meer in de conceptloze aanwezigheid verblijft worden de persoon en de wereld een spel in de ervaring waar jij je niet mee hoeft te bemoeien. Jij bent bewustzijn en het lichamelijke leven verloopt vanzelf. Deze houding ten aan zien van het lichamelijke leven zorgt er vervolgens weer voor dat je jezelf steeds meer als bewustzijn gaat ervaren. Het versterkt elkaar.
Wanneer de identiteit als bewustzijn rust ontstaan er een andere innerlijk dialoog in de denkgeest. De denkgeest denkt in termen van aanwezigheid, eenzoud, zijn, eenheid, perfectie en liefde. Het denken stopt met vechten tegen de ervaring en kan nog steeds problemen herkennen en oplossen.
Misschien kun je je voorstellen dat iemand die zichzelf ervaart als bewustzijn anders reageert in het dagelijkse leven. Ik maak mee dat mensen dit interpreteren als onthecht, zweverig, niet realistisch en ambitieloos. Mijn realiteit is dat ik mezelf als bewustzijn beleef. Mijn identiteit ligt zelfs niet in de ervaring. Ik ervaar mezelf als voorbij de ervaring en bewustzijn en toch ben (als persoon) helder aanwezig in het moment. Hoewel mensen dit vaak niet kunnen plaatsen vinden ze het toch prettig om bij mij te zijn. Ik hoor dan dat ik rust uitstraal en niet oordeel bijvoorbeeld. Wat er ook vaak gebeurt is dat problemen bij mensen wegvallen en wanneer ze langer met mij omgaan hun leven verbetert. Dit is niet zozeer aan mij te danken, maar aan de veranderende innerlijke perceptie. Het leven wordt moeiteloos.
Iedereen heeft de mogelijkheid om het leven te ervaren als bewustzijn.
Ik raak ook elke dag geïdentificeerd met het lichaam. Er zit alleen ruimte tussen de ervaring en de identificatie. Het eenheidsbewustzijn is afhankelijk van het lichaam en het lichaam heeft voeding en liefde nodig. Wanneer de aandacht in de staat voorbij het lichaam verblijft kan het lichaam makkelijker overleven en gezond blijven. Het is ontspannen en totaal flexibel, omdat er geen concepten zijn die vast worden gezet. Tegelijk trekt het lichaam soms sterk de aandacht, omdat het bezig is met overleven. Dit ken ik bijvoorbeeld bij relatieproblemen. Er is een lichamelijke overtuiging dat een intieme relatie nodig is om te overleven. Wanneer daar in het moment een bewustzijn van ontstaat beweegt de aandacht vanzelf weer naar de eenheid en de onthechting van het lichaam.
Het bewustzijn wisselt van perspectief. De vraag is steeds weer van waaruit ik kijk en contact maak.