De wortel van het lijden is het vergeten wat je bent. Het vergeten wat je bent gebeurt door een bewuste of onbewuste hechting aan de voorkeur voor het lichamelijke leven van genot nastreven en pijn vermijden.
Waar komt deze voorkeur voor het lichamelijke vandaan?
Waarom vergeet je steeds het ultieme geluk van wat je bent´?
Het duurzaam verplaatsen van de aandacht in het absolute, de grote ziel, het non duale of eeuwige is de enige oplossing.
Hoe ziet het relatieve leven eruit vanuit een non duale staat?
Alle relatieve beoefening bestaat uit het oplossen van egoïsme en eigen belang. Dit is een oefening van zelfherinnering om telkens weer terug te komen als of rusten in het absolute, non duale en/of eeuwige.
Hoe ver kan en wil jij dit doorvoeren in het dagelijkse leven?
Onaangetast, onverstoorbaar. Dit leven is perfect zoals het is. En toch probeer ik de wereld te verbeteren.