Oneindigheid zit in het dagelijkse leven
Mensen worden tijdens het leven blootgesteld aan lijden. Het dragen van dit lijden leidt naar zingeving. Zingeving komt voort uit de maximale verantwoordelijkheid nemen voor wat jij belangrijk vindt. In het nemen van de maximale verantwoordelijkheid ligt ook besloten dat je een burnout voorkomt, omdat je anders totaal geen verantwoordelijkheid meer kunt nemen. Het gaat om het ontwikkelen van langdurige zorgzame relaties en het creëren van oplossingen die het overleven in welzijn van mensen en de natuur vergroten.
Ik heb soms totaal geen zin om te gaan werken of groepen te geven. Wanneer ik die weerzin voel check ik of ik de verantwoordelijkheid maximaal neem of dat er ergens een opgeven in mijn systeem zit. Een laag dieper dan opgeven is ontspannen en rustig doorgaan.
Competentie en transformatie komen voort uit het opstaan en in dialoog brengen van jouw waarheid. Nauwkeurigheid en intelligentie zijn twee karaktereigenschappen die enorm helpen om tot langdurig succesvol gedrag te komen.
Er lijkt geen duidelijke verhaallijn meer te zijn voor (jonge) mensen. Wat is er mis met doelen stellen, handen uit de mouwen halen en hard werken? De welvaart lijkt ons in slaap te wiegen. Burnout is meer een zingevingsvraagstuk dan een te hard gewerkt vraagstuk. Leven is complex en het heeft een vereenvoudigd denkkader nodig om tot geïntegreerde actie te komen.
Een mens heeft de potentie om belichaamde waarheid te zijn
Een onderdeel van je verantwoordelijkheid nemen is je ergens in verdiepen. Dat vergt herhaling en een vorm van discipline. Het vergt een offer in dit moment om te werken aan een betere toekomst. Vanuit dit patroon komen alle uitvindingen voort waar we nu mee leven; verwarming, stromend water, computers, vliegtuigen, etc. Het gaat om het besef dat wij allemaal verantwoordelijk zijn voor de maatschappij. Er is een beetje van jou en een overvloed aan dingen die kunnen gebeuren voor een betere samenleving. Je kunt dus niet alles oplossen. De vraag is wat stoort jou persoonlijk en/of wat kun jij oppakken? Al is het maar een kleine verantwoordelijkheid, het maakt je leven zinvol
In ieder van ons zit een sprankeling van het goddelijke
Het lijkt erop dat we in een periode zitten waarin het individuele een volgende groeifase doorgaat. Het proces lijkt te gaan van een iedereen is gelijkwaardig beginsel (kansen, resultaten en rechten)naar een fase waar het individu meer verantwoordelijkheid gaat nemen op basis van verschillen (zonder het idee van gelijkwaardigheid los te laten). Hoe kun je jezelf ervaren als leegte en tegelijk met volle kracht vooruit gaan in de maatschappij met je persoonlijkheid. Ik heb er een begrip voor Persoon van Zijn.
De wereldproblematiek is jouw probleem!
Wanneer mensen in mijn groepen zich ervaren als een non duale ervaring of als bewustzijn is er geen enkel probleem of impuls tot zingeving. Alles is heel en compleet. Dit is een tijdelijke bewustzijnsstaat. Vroeg of laat komt er een behoefte aan actie op. Er is ook nog zoiets als persoonlijke groei in de maatschappij. In dat perspectief is het vinden en uitvoeren van zingeving cruciaal om tot compleetheid en geluk te komen. Dat ervaar ik als een innerlijke impuls. Op de een of andere manier dienen beide perspectieven in evenwicht te raken.
Wat horen we onze kinderen mee te geven?
Tip: selfauthoring programma..
[wysija_form id=”2″]