Er is geen uitweg

Dit weekend zat ik in een paar zweethutten onder leiding van Michael Steinau. Het lichaam komt door de hitte in een overlevingsmodus en wil een oplossing. Door mezelf over te geven aan de suggestie van Michael dat er geen uitweg is ontstaat er een houding van zijn met wat er is. In een zweethut is het omgaan met fysieke pijn en geestelijke onrust. Het lichaam is echter ontzettend intelligent en creatief. Het regelt bijvoorbeeld zijn eigen temperatuur. Iedereen over de hele wereld heeft ongeveer dezelfde temperatuur in allerlei extreme situaties. De overlevingsmodus in een zweethut is slechts een dun laagje in de lichaam en geest constructie. Toch voelt het af en toe alsof het niet te dragen is en door daarmee te zijn gaat het lichaam zich op een gegeven moment innerlijk reguleren. Dit gebeurt het beste wanneer ik  de hitte in mijn huid en longen toelaat met een zachte houding, de ondraaglijke instabiele reactie in mijn onderbuik er te laten zijn (die is voor mij doorgaans het moeilijkst) en vervolgens de krampreacties rondom mijn sexorgaan en anus te volgen en te blijven ontspannen. Deze cyclus blijft in golven terugkomen. Ik weet inmiddels dat mijn lichaam en geest zich in koud water, hete zweethutten, verwarrende medicijn planten en dagelijkse stress feilloos aanpassen. Het enige wat ik hoef te doen is rusten in de sensaties en de gedachten die opkomen.

Er ontstond nog een grappige aanvulling op mijn motto in de slider van deze website; Zelfrealisatie komt voort uit ontspanning….van de anus. In het dagelijkse leven spant het lichaam zich voortdurend aan vanuit een overlevingsstrategie. Ik heb veel hierover in mijn boek uitgewerkt (krijg je gratis toegestuurd bij aanmelding op de nieuwsbrief).

Ik benader alles vanuit een focusing perspectief. Dit betekent dat ik alle percepties en sensaties laat opkomen en via de felt sense betekenis laat krijgen. Zo ontstaan ook alle texten op deze website. Wanneer ik de zweethut ervaring van afgelopen weekend algemeen maak dan kom ik tot de volgende text;

door jezelf te realiseren dat er geen uitweg is stopt het zoeken naar iets beters. Dit is een eerste stap om volledig in het NU te komen. Wat als er geen enkele oplossing of hulp is? Dan kun je jezelf alleen nog ontspannen en zijn met wat er is. In deze overgave breekt het ego en geeft het zich over aan de diepe hulpeloosheid, de pijn en het leven. De paradox is dat het geluk van aanwezigheid je tegemoet komt wanneer je stopt met zoeken naar iets beters. Daarvoor zul jij wel die eerste stap moeten zetten en te stoppen met het zoeken naar een uitweg.

Wanneer ik ontspan en door de lagen van lijden en hulpeloosheid heen zak ontstaat er een onzichtbare gevoelde basis. Een ruimte in de ruimte waarvan ik weet dat ik dat bent. Onverwoestbaar transparant. Door hier vertrouwt mee te raken verandert mijn persoonlijke beleving. Kennendheid of Bewustzijn komt meer naar de voorgrond. Het is geen logische ervaring, maar het is belangrijk dat je weet dat deze optie bestaat. In het besef dat er geen uitweg in het leven is ontstaat er toch nog een leuke optie; noem het Zelfrealisatie.

In de zweethut werd mijn lichaam door de situatie en de woorden van de zweethutleider geïnspireerd tot een verhaal. Ik voelde modder tussen mijn vingers en die kreeg de betekenis van alle samengestelde dingen die Zelfrealisatie bedekken. Dit kunnen ervaringen, verlangens, overtuigingen of gevoelens zijn. Door mijn vingers te bewegen ging er steeds wat modder weg. De samengesteldheid van de modder werd minder. Het ging echter langzaam en uiteindelijk bleef er een dun laagje modder aan mijn vingers zitten. Wat ik ook deed. Toen ontstond er een beeld in mijn geest van een straal helder water die mijn vingers schoonspoelde. Het verdwijnen van de laag modder tussen mij en Zelfrealisatie (een lege geest). Het heldere straaltje water stond voor de heldere lakota teaching die de zweethutleider gebruikte. Het inzicht ontstond dat iedereen een zuivere teaching of leraar nodig heeft om tot Zelfrealisatie te komen.

Zuivere teachings en leraren zijn misschien moeilijk te vinden en het ligt er ook aan of het bij jouw past. Elke geest heeft iets anders nodig op een willekeurig moment. De echte teaching maakt je innerlijke leraar. Dit is een subtiel onderscheidingsvermogen wat iedereen van nature heeft. Iedereen is in de oorsprong al gerealiseerd en verlicht. Het enige wat het bedekt is onwetendheid. Vandaar dat een heldere teaching of leraar het je direct kan laten zien. Het is niet iets aanleren, maar iets openbaren wat er al is. Dit kan op meerdere manieren. Volg je hart, neem een stap en vertrouw erop dat het leven jou het juiste geeft om jezelf te realiseren wanneer je dit verlangen hebt.

Als laatste was er nog een ervaring van tijdloosheid. Ik merkte dat het lichaam omging met de pijn en de geestelijke onrust. Er waren laagjes van beginnende dissociatie waarbij de neiging ontstond niet meer te voelen en aanwezig te zijn. Door steeds weer actief te ervaren en niet af te dwalen ontstond er een op een gegeven moment een balans die ik pas achteraf kon plaatsen. Ik zat naar de hete stenen te kijken en het gewone denken werkte niet meer. Er was alleen het zien. Ik wist niet meer in welke ronde we zaten (het ritueel heeft vier rondes) en wat ik ook deed ik kreeg het proces van tijd niet meer aan de gang. De ervaring was helder, simpel en aanwezig met als achtergrond de kennendheid van wat ik ben.

Ik ken een dergelijke ervaring ook uit satsang. Ik hoorde de woorden, maar er was op dat moment geen begripsvermogen. Ik wilde de woorden wel begrijpen maar het ging simpelweg niet.  Er komen zo veel ervaringen in de weg naar en na Zelfrealisatie. Ze zijn niet belangrijk en belangrijk. Ik vind het leuk om ze te beschrijven en op te schrijven. Het geeft mij een vorm van genot.